Professor Karel beantwoordt wekelijks brandende vragen vanuit zijn achterban over de tentakels van de Deep State. In deze aflevering: professor Karel krijgt een vraag uit de hoogste kringen.
Tekst en illustraties: Sjoerd de Jong
Geachte professor Karel,
Een vraag namens een goede vriend.
Nu in Nederland de zaken opnieuw op slot zijn gegaan door dat vermaledijde virus (al dan niet verzonnen, dat laat ik graag in het midden), is het op ons Griekse eiland voortreffelijk toeven. Wij wandelen, laten de hond en de kinderen uit, bezoeken de lokale markt (waar men geen vleermuizen of wurgslangen verkoopt) en nemen zo nu en dan een glas ouzo op een vriendelijk terras. We begeven ons graag onder de bevolking.
Nu is echter mijn vriend die hier ook een bescheiden optrekje heeft, een zeer aimabele maar ook lichtelijk naïeve man (sommigen vinden hem zelfs enigszins dom – ik niet) in de problemen gekomen. Het thuisfront in Nederland verwijt hem de boel in de steek te hebben gelaten en eiste zijn terugkeer. Hij is spoorslags vertrokken en twijfelt nu of hij nog wel kan komen. Dit terwijl de uitbater van een lokaal etablissement ons zaterdag verwacht op de jaarlijkse karaoke, een vrolijke avond waar mijn vriend zich erg op had verheugd.
Tamelijk flauw allemaal, als men bedenkt dat ik, pardon hij, zich in Nederland de hele dag inspant voor zijn omgeving, geheel in de nobele traditie van zijn voorouders. Soms moet hij zich wekenlang van hot naar her laten slepen, om deel te nemen aan uiterst vermoeiende festiviteiten en vergaderingen. Terwijl hij óók liever op de ski’s zou staan. Mag zo’n man er dan niet even uit?
Naar ik begrijp van mijn personeel, pardon mijn vrouw, heeft u ruime ervaring met intolerantie en opgelegd confrontisme, ik bedoel conformisme. Graag uw advies hoe mijn vriend hiermee kan omgaan.
Hij is ten einde raad, vrees ik.
Hoogachtend,
Lex van Buren
Beste Lex,
Aan Griekenland bewaar ik goede herinneringen. Ik heb iets met de mensen, ik voel een zekere verwantschap met hen. Op bezoek bij een collega van mij in Delphi, mooi wonend in de bergen, kreeg ik bijvoorbeeld eens te horen dat mijn loopbaan hoge pieken en diepe dalen zou kennen. Het eerste is volledig uitgekomen, dat kunnen we wel zeggen.
In Athene voelde ik mij tijdens mijn eerste Interrail-vakantie ook direct thuis tussen de bustes van Socrates, Plato en Aristoteles. Met Homerus, of Homeros, had ik minder, dat is mij toch te veel een praatjesmaker. Bovendien, dat verhaal over de val van Troje kán natuurlijk niet kloppen. Ik bedoel, een houten paard – wie trapt dáár in? Er zitten ook talloze tegenstrijdigheden en onwaarschijnlijke gaten in de officiële uitleg, zoals de vraag of het eigenlijk fysiek wel mogelijk is voldoende manschappen zo lang in een dergelijke houten constructie te passen en in leven te houden. Compleet ongeloofwaardig is daarnaast de bewering dat alle Trojanen in slaap zouden zijn gevallen door de genuttigde alcohol; alsof er in die tijd geen makkelijk verkrijgbare laag-alcoholische of alcoholvrije wijn bestond. Denkt men werkelijk dat wij dit nog geloven? En is het soms toeval dat in het puin van de stad enkele eeuwen later juist de paspoorten en andere identiteitsbewijzen zijn gevonden van enkele van de beweerde daders, zoals de duidelijk verzonnen figuur Odysseus? Kom nou.
Maar goed, die zaak verdient nog wel eens een aparte behandeling, we kunnen er nu niet te diep op ingaan.
Dan uw vriend. Ik moet zeggen dat ik met hem sympathiseer. De dwang om je aan te passen aan de heersende mening kan in Nederland verstikkend zijn. Ik kan erover meepraten, mijn collega te Delphi waarschuwde mij al eens dat de meeste mensen de waarheid domweg niet onder ogen willen zien (ik begrijp bijvoorbeeld dat de leugens van Homerus nog steeds in druk zijn). Zeker nu het gefabriceerde corona-virus door de elite landelijk is verspreid, wordt Nederland in een staat van verdwazing en onwetendheid gehouden. Het zorgwekkendste is, dat het volk daarin meegaat. Uw vriend is daar het slachtoffer van; men kan het simpelweg niet verdragen dat iemand nog voor zichzelf wil denken en met eigen ogen de wereld wil zien. Slaven, moet u begrijpen, worden altijd in het gareel gehouden door andere slaven, die een vrijheidslied aanheffen tijdens het roeien om de bittere waarheid te verhullen.
Ik zou uw vriend adviseren: bied om de woede te dempen verontschuldigingen aan, maar verspreek u daarbij, zodat kenners weten dat u het niet meent. Ga daarna zo snel mogelijk naar een ander eiland (bij voorkeur voor de kust van een land waar men het corona-sprookje minder gelooft) en sluit u daar af voor alle berichten uit Nederland. Vergeet nooit, de mainstream media zijn het ware Paard van Troje!
