Professor Karel beantwoordt wekelijks brandende vragen vanuit zijn achterban over de tentakels van de Deep State. In deze aflevering: vanaf welke UFO-basis werd het Covid-19-virus nu precies verspreid?
Tekst en illustraties: Sjoerd de Jong
Geachte professor Karel,
Hoe gaat het met U? Dank u wel voor uw fantastische bijdragen. Ik geniet er elke keer van en steek er ook heel veel van op. Ongelooflijk dat we zo voor de gek gehouden worden en het vaak zelf niet eens door hebben in ons brein! Gelukkig brengt u daar verandering in.
Maar wat ik wilde vragen. Is u bekend vanaf welke UFO-basis het signaal is gegeven om te beginnen met de verspreiding van Covid-19? Ik hoor daar verschillende dingen over en weet niet goed wie ik moet geloven. Ik lees dat het kwam het van Antarctica, waar zoals u weet admiraal Robert C. Byrd in 1947 verdween. Maar anderen hebben het op internet juist over de Zuidpool, waar ook een basis is. Of staan die twee in verbinding?
Kunt u me helpen? Ik lig er wakker van. Het is zoveel om te bevatten!
Agnes Sietsevlieger,
Barendrecht
Okay. Dit is een ingewikkelde kwestie. Ik ben natuurlijk geen geoloog, hoewel ik de geschiedenis en de belangrijkste theorieën van dat vakgebied wel een keer heb doorgenomen, gedurende een vrij lang weekend. Dus het lijkt me goed dat we eerst even vaststellen dat er nog heel veel onduidelijk is over wat er zich nu eigenlijk afspeelt tussen die zogenaamde ‘polen’. Kijk, op school leren we allemaal al jaren, of zelfs eeuwen, dat de Aarde een soort bol is, die dan om een as zou draaien, die ook nog eens een beetje scheef staan. Daar zouden we dan de seizoenen aan te danken hebben, heet het.
Ik heb dat altijd een ongeloofwaardig verhaal gevonden. Het komt er gewoon op neer dat de autoriteiten weer eens doen of we hier te maken hebben met een natuurverschijnsel. Dus met iets waar wij geen greep op hebben maar dat we maar over ons heen moeten laten komen, als gehoorzame burgers of zeg maar liever gewoon onderdanen. Dat is allemaal TINA-ideologie, nietwaar, de machtige stroming die zegt there is no alternative, zoals Thatcher beweerde over het kapitalisme. Op die manier probeert de elite ons voor te spiegelen dat er niks anders opzit dan ons maar te schikken, natuurlijk.
Zo is het ook met die polen, nietwaar. Ze staan in elke editie van de Bos Atlas, ook de meest recente die ik in huis heb, en dat is natuurlijk geen toeval. Men wil ons met zulke gecoördineerde acties doen geloven dat er maar één, officiële manier is om de wereld in te delen, namelijk van Noord naar Zuid, van de ene pool naar de andere. Het doel daarvan is waarschijnlijk vooral – we weten het niet helemaal zeker, er zijn meer mogelijkheden – de complete mondiale informatiestroom te beheersen. Het idee is dan, dat die van de ene pool naar de andere wordt geleid, vanuit de machtscentra die zich zelf buiten beide polen bevinden, namelijk in Washington, Brussel en New York.
Dat blijkt een lange geschiedenis te hebben, voor wie zich er een beetje in verdiept. Waarom denkt u dat er ook in de elektrotechniek al eeuwen geleden sprake was van ‘polen’. Toeval? Natuurlijk niet, met zulk taalgebruik verraadt men zich. Net als met het modieuze geopolitieke idee van een ‘multipolaire’ wereld dat de elites proberen te introduceren, een desinformatiecampagne om ons te doen geloven dat er niet slechts twee polen zijn, wat dus al een verzinsel is, maar zelfs vele – zodat niemand meer verantwoordelijk is en men dus vanuit Washington geheel straffeloos zijn gang kan gaan. Vergeet ook niet, de term ‘bipolair’ duidt op een psychiatrische toestand!
Er zijn natuurlijk wel een paar mensen die dit zoals ik aanvoelen. Ik weet niet of u The Thing (1982) kent, maar daarin wordt het tamelijk goed uitgelegd. In die documentaire blijkt de ‘pool’ een dekmantel voor clandestiene psy-ops en false flag-operaties vanuit het Westen. Niet voor niets werd die film door vooraanstaande critici afgekraakt; de waarheid moest natuurlijk verborgen blijven voor het publiek. Ik denk trouwens ook, soms, aan het boek van mijn oude collega H.J.A. Hofland, Op zoek naar de pool. Die titel – over de inhoud laat ik mij liever niet uit – was een zuiver voorbeeld van het tegels lichten dat nu geheel uit de journalistiek is verdwenen.
Maar weest u gerust, ik blijf natuurlijk poolshoogte nemen, zoals het heet. Ik kan niet anders, er staat te veel op het spel!
