Professor Karel beantwoordt wekelijks brandende kwesties die leven bij zijn achterban over de tentakels van de Deep State en hoe deze te bestrijden. In deze aflevering lonkt de professor naar een eigen tv-programma op de televisie met Wim Kieft als bijzit.
Tekst en illustraties: Sjoerd de Jong
Beste professor Karel,
Gefeliciteerd met alle aandacht die u – terecht – nu opeens krijgt van de media. Het lijkt wel of ze spijt hebben dat ze u zolang hebben genegeerd! Of ze weten natuurlijk dat u gewoon gelijk hebt, maar durven het niet zelf te zeggen.
Ik kan dat weten want, en dan kom ik bij mijn vraag, ik werk zelf als redacteur bij een bekende talkshow – ik kan beter niet zeggen welke, om redenen die u zult begrijpen. Nou opperde ik laatst in onze redactievergadering om u een keer aan tafel te vragen om te praten over corona en Bill Gates.
Nou, u raadt het al: de hoofdredacteur wou er niks van weten. Ik kreeg wel bijval van collega’s, die zeiden: nou ja, het is óók een stem. Eentje zei nog dat iemand aan het woord laten niet hetzelfde is als het met hem eens zijn (dat ben ik natuurlijk wel, daar niet van). Maar het kwam er niet door, want volgens de baas bent u een ‘complotprofessor’.
Is dit niet gewoon censuur? Wat kunnen wij redacteuren eraan doen?
Josine
Geachte heer Karel,
Mijn naam is Kees (achternaam bij mij bekend) en ik ben filiaalchef bij een kiosk in een middelgroot NS-station. Nou gebeurde er gisteren dit. Bij het uitstallen van een nieuw magazine over corona en de complotten van Bill Gates werd ik opeens van achter vastgegrepen door twee jongens met zwart bivakmutsen. Ze trokken het blad uit de schappen, smeten het in een vuilniszak en renden ervandoor. Eentje schold me uit voor ‘kiosk-fascist’. Die kon ik nog net een dreun voor zijn kanis geven. Maar het blad was toen al weg.
Mijn vraag aan u: wat zijn dit voor jongens? Mijn bloed kookte!
Kees
Ik plaats dit keer twee brieven tegelijk, want de situatie in het land begint snel ernstiger te worden. U kunt in deze aangrijpende noodkreten het bewijs zien dat de autoriteiten, ook met behulp van clandestiene middelen, alles in het werk stellen om te verhinderen dat de waarheid boven tafel komt.
Nu moet ik toegeven dat ik gestopt ben met het kijken naar die talk shows, of praatprogramma’s – het niveau is simpelweg te laag, ik heb wel wat beters te doen. Enige tijd heb ik wel geprobeerd met één oog te kijken en ondertussen een van mijn hobby’s te bedrijven, zoals het plakken van modelschepen uit de Tweede Wereldoorlog. Maar nadat ik de slagschepen Bismarck, Yamato én het vliegdekschip Nimitz foutloos in elkaar had gezet – dus ook zonder lijmresten – tijdens een enkele avond, zonder dat er ook maar één interessante opmerking in die programma’s was gemaakt, hield ik het voor gezien.
Een uitzondering maak ik voor het altijd boeiende programma Veronica Inside, waarin de heren Derksen, Gijp en Kieft onder het mom van voetbalanalyse tal van feiten en observaties prijsgeven over de staat van het land. Het decoderen van een uitzending kost mij gewoonlijk wel een paar uur, omdat men natuurlijk de precieze match moet zoeken tussen voetbaltechnische en geopolitieke termen, en dat luistert nauw. Maar ik heb kennissen uit de inlichtingenwereld daar een programmaatje voor laten ontwikkelen en dat werkt uitstekend. Zo kon ik eerder dan de modale kijker zien aankomen dat Derksen zou terugschrikken voor een opstelling als spits van Baudet en zich weer zou gaan concentreren op middenveld en achterhoede. Over Gijp daarentegen maak ik mij lichte zorgen; zijn smetvrees en korte aandachtspanne lijken gedegen analyse van de nieuwe Koude Oorlog in de weg te zitten. Is de man wel serieus genoeg? Gelukkig is er vaak de heer Kieft, een man met enige levenservaring, die feilloos de cynische manier weet bloot te leggen waarop macht in deze wereld werkt. Een zuivere kenner van Realpolitik, die ik graag de hand zou schudden.
Een nog beter idee: ik ben bereid het aanbod in overweging te nemen samen met de heer Kieft de duo-presentatie te doen van een programma over geopolitieke verwikkelingen die doorgaans voor het publiek verborgen worden gehouden. Geen ‘praatprogramma’ – alleen al de frivoliteit van die term geeft aan hoe beroerd het in Nederland is gesteld met de media – maar eerder een denk- of analyseprogramma. Waarin ik zelf analyseer, uiteraard na te hebben nagedacht, en de heer Kieft actief luisterend een bijdrage levert.
Ik wil u voorstellen, beste Josine, dit eens met uw collega’s te bespreken. Met het redactiestatuut in de hand moet het mogelijk zijn uw hoofdredacteur de wacht aan te zeggen. Het hoeft ook allemaal niet veel te kosten. Twee glazen water (geen drank voor de heer Kieft) en een lamp is voldoende. Meer dan één camera-positie is niet nodig, dat leidt alleen maar af. Van gasten of publiek kan uiteraard ook geen sprake zijn, dat kost allemaal maar spreektijd. Kaart u het eens aan, dan wacht ik uw compl… ik bedoel, communicatie af.
Uiteraard zullen wij ook beveiliging nodig hebben, met het oog op intimidatie door knokploegen of clandestiene agenten. Gezien zijn ervaring en motivatie kan kioskhouder Kees ons daarbij waarschijnlijk van dienst zijn.
Er zullen nieuwe tijden aanbreken op de Nederlandse televisie!
Help professor Karel door de winter!
Als je professor Karel wilt bijstaan in zijn eenzame kruistocht tegen de Deep State en dat wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Met een grotere bijdrage steun je hem nog veel meer. Zo help je mee de censuur te doorbreken..
