Professor Karel beantwoordt wekelijks brandende kwesties die leven bij zijn achterban over de tentakels van de Deep State en hoe deze te bestrijden. In deze aflevering: professor Karel verwerkt de gestolen verkiezingen in Amerika en ontwaart ook in Nederland een complot bij de posterijen.
Tekst en illustraties: Sjoerd de Jong
Beste professor Karel,
Hoe is het in vredesnaam (letterlijk!) mogelijk dat de Amerikaanse posterijen de verkiezingen daar zo grandioos hebben gesaboteerd? Zodat we straks een marionet van het Reptiel in het Witte Huis hebben. Hoe hebben ze dat precies gedaan? Kunt u dat uitleggen?
Ik werk namelijk als filiaalchef bij een postdepot in de regio Den Haag, dus ook een politiek gevoelige locatie, maar ik heb zoiets nog nooit meegemaakt. Ik trek er wel lering uit. Ik heb de jongens in mijn depot op het hart gedrukt dat ze moeten opletten of de deep state ook hier niet ingrijpt, bijvoorbeeld bij de distributie van alternatieve media zoals de uwe. Ook overweeg ik mijzelf en de jongens te bewapenen. Graag uw advies!
Cor Waterreus
Wat wilt u dat ik zeg, waarde Cor? Kijk, ik heb dit natuurlijk zien aankomen en ook ettelijke malen op deze plaats uitgelegd. Dit is het zoveelste bewijs dat de elites voor geen enkel middel terugdeinzen om te voorkomen dat het volk de touwtjes in handen neemt. Het grote project om de wereldbevolking te onderwerpen aan de belangen van het financieel-farmaceutisch complex mag niet worden verstoord door verkiezingen, natuurlijk. We weten inmiddels zoveel, dat het naïef zou zijn om nog in dat democratische circus te geloven. Het idee dat elke stemt telt en zo, dat is iets voor kinderen, nietwaar.
Hoe de fraude bij de Amerikaanse posterijen nu technisch en logistiek gezien precies in zijn werk is gegaan, is nog onderwerp van onderzoek. Ik ben bezig daarover tal van bronnen te verzamelen in mijn database. Dat vordert gestaag, al word ik enigszins gehinderd door mijn nog te beperkte beheersing van het Russisch. Maar zodra er meer over de exacte toedracht te melden is, inclusief de rol van diverse inlichtingendiensten, zal ik dat hier aan de orde stellen.
Ik kan daarbij in elk geval bogen op enige persoonlijke ervaring. In mijn jonge jaren heb ik om wat bij te verdienen (de journalistiek betaalt zoals men weet matig, tenzij men werkt voor een NAVO-gelieerd medium), nachtdiensten gedaan als postsorteerder in het toenmalige Amsterdamse hoofdkantoor, naast het Centraal Station. Ik kon daar met eigen ogen zien hoe bepaalde publicaties, met name die in het genre dat bekend staat als ‘mannenbladen’, geruisloos verdwenen in de zakken van onscrupuleuze collega’s, ongetwijfeld in opdracht. Ook beeldverhalen werden vrijwel standaard op deze wijze aan de reguliere postbehandeling onttrokken (ik kon niet altijd nagaan welke titels dit betrof, het ging om ten minste zes albums uit de reeks Roodbaard, de piraat en – volgens de aantekeningen die ik toen al bijhield – om tientallen afleveringen uit de cyclus Suske en Wiske.
Niet alleen dat. Geregeld trof ik in een van de toiletten een collega die openlijk verdiept was in een van de ontvreemde werken. Ik heb uiteraard van de zaak melding gemaakt bij de depotleiding, waarna mijn dienstverband onmiddellijk werd beëindigd. Goed, ik was jong en ook nog enigszins naïef. Het heeft mij wel geleerd dat zich bij posterijen, ook de Nederlandse, clandestiene praktijken voordoen die aan het zicht van de bevolking worden onttrokken en door de media worden genegeerd. Uiteraard met medeweten van hoofdredacties. Een onthullend artikel van ruim 15.000 woorden over mijn ervaringen, waarin ik een netwerk van internationale Suske en Wiske-zwendelaars blootlegde, werd door geen enkel Nederlands medium gepubliceerd.
Kortom, toen is waarschijnlijk de kiem gelegd van het grootschalige bedrog dat nu Biden aan de macht heeft geholpen in Washington. Afgaande op mijn aantekeningen als postsorteerder, handelde een van de gestolen albums ook al over een dergelijke fraude, ik meen een titel uit de western-reeks Blueberry, genaamd De Duivels van de Deep State. Naar ik mij herinner speelde inderdaad een woestijnreptiel, een zogeheten Gila-monster, een rol in dat verhaal, dat ik op het toilet in één keer… ik bedoel, dat ik een collega op het toilet in één ruk zag uitlezen. Het zou de moeite waard zijn na te gaan of dit album destijds ook verkrijgbaar was in Seattle, de woonplaats van Bill Gates. Hij is immers, als men de letters van zijn naam ietwat aanpast, het echte Gila-monster.
Help professor Karel door de winter!
Als je professor Karel wilt bijstaan in zijn eenzame kruistocht tegen de Deep State en dat wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Met een grotere bijdrage steun je hem nog veel meer. Zo help je mee de censuur te doorbreken..
