Professor Karel dicht de kloof tussen burger en wetenschap. In deze aflevering: een lid van een politieke jongerenvereniging worstelt met politiek-correcte taboes van Duitse origine en cultuurmarxistische waanzin als genderneutrale toiletten.
Tekst en illustraties: Sjoerd de Jong
Beste professor Karel,
Weliswaar verschillen wij ruim een halve eeuw in leeftijd, maar ik beschouw u als een kameraad in de strijd tegen de cultuurmarxistische waanzin die ons land in de afgrond heeft gestort. Van het feminisme en het Amsterdamse barricade-denken tot de gender-neutrale toiletten (waar nu zelfs in mijn studentenhuis een verblinde enkeling voor pleit). Wanneer zal het Nederlandse volk – en dan bedoel ik het echte volk – eindelijk daartegen opstaan?
Voor mij dreigt nu royement uit de jongerenvereniging van een veelbelovende politieke partij, omdat een huisgenoot (die van het gender-neutrale toilet) een journalist heeft verteld dat ik een grote historische belangstelling heb voor bepaalde aspecten van het twintigste-eeuwse Duitsland, met name tussen de jaren 1933 en 1945, geconcentreerd rond één persoon (naam bij mij bekend). Ik haalde deze historische persoon instemmend aan in een debat over onze broodnodige culturele herbewapening, en dat schoot verkeerd bij de totaal verweekte postmoderne toiletbezoeker. Kinderachtig: zelfs de bescheiden gipsen buste van de man op mijn kamer moest ik verwijderen!
Wat moet ik doen, Professor? Een geschikte bierkelder zoeken en een eigen partij beginnen?
Cornelis J.
Opnieuw een schokkend bericht, dat mij natuurlijk ook weer niet verbaast. Het is bekend dat Nederlanders liever naar voetbal kijken dan naar het verleden, en dat betekent dat men daar uiteindelijk ook niets meer van begrijpt. Zo kan een jonge, nieuwsgierige geest als de schrijver van deze brief volkomen buiten zijn schuld in het gedrang komen, enkel omdat hij belangstelling aan de dag legt voor wat toch wel een vormende periode in de Europese geschiedenis mag worden genoemd. Dat is onverdraaglijk voor de meeste mensen, die denken dat we de toekomst vol vertrouwen tegemoet kunnen treden, alsof zij nog nooit hebben gehoord van Bill Gates, een man die qua persoonlijkheidscultus overigens niet onder doet voor de door u (niet) genoemde persoon.
Nu moet men natuurlijk ook niet te snel conclusies trekken. Een zekere mate van fascinatie voor deze periode in de recente geschiedenis is in bredere kring altijd gebruikelijk geweest in ons land. Dat ligt ook wel enigszins voor de hand, nietwaar. In de straat in Rotterdam waar ik als opgroeiende jongen enige jaren woonde, een ordentelijk en fatsoenlijk buurtje, wisten wij allemaal dat een van de buurmannen op zolder beschikte over een uitgebreide verzameling Duitse memorabilia. Soms stond hij ons toe enige tijd zijn Stahlhelmen te dragen, om ons kinderspel een iets hoger realiteitsgehalte te geven. Ook de karakteristieke Wehrmacht-handgranaten die hij in een schoenendoos bewaarde, met zo’n lange handgreep, waren erg in trek. Voor de meisjes, mits blond, organiseerde hij overigens heel aardige kringdansen in zijn achtertuin, terwijl wij de corridors door de buurt bewaakten tegen vijandelijke troepen.
Dat was niet het enige. Daarnaast lazen wij klein-formaat-beeldverhalen die ons van het oostelijk front naar de jungles van Birma voerden. De slag bij Stalingrad werd door ons, ten koste van zware verliezen, nagespeeld met miniatuur-manschappen en materieel, al dan niet beschilderd. Ik bewaar daar goede herinneringen aan en heb nog een model van het slagschip Bismarck (zonder lijmresten) op mijn bureau staan. Uiteraard gebeurde dit alles met instemming van onze ouders, die zichzelf ook graag verdiepten in de materie. Ik wijs op destijds veelgelezen romans als Generaals sterven in bed, of op de vele losbladige geschiedenissen van het betreffende tijdvak, die wekelijks aan huis werden bezorgd zodat men die zelf, met enige behendigheid, in stevige plastic mappen kon invoegen en bewaren. Enigszins vervelend was natuurlijk dat men de afloop van een en ander al kende, maar goed, van spoiler alerts had toen gelukkig nog niemand gehoord.
Wat wil ik nu zeggen met deze voorbeelden? Om te beginnen dat uw huis- en partijgenoten blijk geven van een schrikbarend gebrek aan historisch besef, door hun onwil zich te verdiepen in deze periode. Maar ook door hun grove miskenning van de hobby’s van vaders en grootvaders die wél geïnteresseerd waren in, bijvoorbeeld, de rupsbandtechniek van bepaalde militaire voertuigen, of de manier waarop de persoon die u niet noemt gebruik maakte van het nieuwe medium radio, in feite de Twitter van zijn tijd.
Alleen met een dergelijke, bezonken kennis van de geschiedenis kunnen wij ons immers teweerstellen tegen de herhaling ervan die ons momenteel bedreigt en waarvan we de contouren nu al kunnen zien in de vrijheidsbeperkende waanzin van de corona-crisis, het mondiale vaccinatieprogramma en de afschuwelijke, post-humane plannen van de gemilitariseerde bankierselite rond Bill Gates.
Ik zou u dus aanraden uw royement aan te vechten en daartoe eerst grondig studie te maken, mocht u die nog nodig hebben, van de gebeurtenissen in een bepaalde jaren dertig-nacht, die in de overlevering de naam heeft gekregen van een zeker keukengerei, van het langere soort. Ook uw partijleiding kan daar nog veel van leren – dus zorg dat u er eerder bij bent. Mocht de nood aan de man komen, dan zal ik navragen waar u een helm te leen kunt krijgen!
Help professor Karel door de winter!
Als je professor Karel wilt bijstaan in zijn eenzame kruistocht tegen de Deep State en dat wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Met een grotere bijdrage steun je hem nog veel meer. Zo help je mee de censuur te doorbreken..
