Professor Karel - Page 2

Professor Karel weet raad (21): Proef op de som met Covid-vaccin

Published on

Professor Karel dicht de kloof tussen burger en wetenschap. In deze aflevering neemt de onverschrokken wetenschapper de proef op de som met een Covid-vaccin.

 

Tekst en illustraties: Sjoerd de Jong

 

Beste professor Karel,

Nu er opeens zicht is op een corona-vaccin, of zelfs op een stuk of drie, vraag ik me steeds meer af: kunnen we dat wel geloven? Ik lees in de mainstream media juichverhalen over hoe goed die vaccins zouden werken en hoe makkelijk het is om ze te bewaren, eentje gewoon in een thermosfles geloof ik.

Maar ja, het blijft wel zo dat je ze moet ,,inspuiten’’, zoals Mariëlle Tweebeeke op televisie met rode blosjes op haar wangen opmerkte. Nou, die kon bijna niet wachten om de naald in iemands arm te zetten! Daar word ik dus argwanend van. Je weet toch nooit wat erin zit en of je niet na een jaar rare bijwerkingen krijgt, of op een ochtend wakker wordt als een Groen Monster. Dat laatste vraag ik natuurlijk met name voor mijn kinderen.

Kortom, moeten we ons laten vaccineren of weigeren? Wat zou u doen?

Een Bange Moeder

Goed, ik zal het nog even herhalen voor wie mijn rubriek door omstandigheden niet heeft kunnen volgen, zoals u vermoedelijk door uw drukke bezigheden als moeder. Kijk, het is belangrijk om te bedenken dat ik dit reeds vanaf het begin van de zogenaamde pandemie heb voorspeld: men zou gaan proberen om ons vaccinaties op te dringen waarvan totaal niet vaststaat of ze werkzaam zijn, en indien wel: waartegen eigenlijk? We weten dat nationale autoriteiten er belang bij hebben hun bevolkingen in te enten tegen het vermogen om zelfstandig na te denken of kritisch onderzoek te doen. Wie garandeert ons bijvoorbeeld dat in de beweerde vaccins die wij nu aangeboden krijgen geen stoffen verwerkt zijn die de neurale netwerken van de linker hersenhelft, verantwoordelijk voor rationeel en analytisch denken (bij mij uitzonderlijk goed ontwikkeld), moeten ontregelen of zelfs uitschakelen?

Dit vermoeden wordt inmiddels bevestigd door vooraanstaande immunologen die ik heb geraadpleegd en die mij verzekeren mij dat ik op het juiste spoor ben. Zo laat dr. August F. Schwärmer, homeopathisch arts met praktijken in Wuppertal en Winterthur, mij weten dat de procedures die zijn gevolgd bij het ontwikkelen van de huidige mRNA-vaccins totaal niet passen bij de receptuur die hij hanteert voor de Alpen-thee die hij zijn patiënten driemaal daags laat drinken. De genetische schakelaars staan daarin precies andersom. Dat is nogal een verschil! Ook de controlesequenties bij het testen met lege virussen zijn naar zijn deskundige mening op geen enkele manier conform de standaarden die al sinds het begin van de vorige eeuw worden gehanteerd in de Zwitserse vereniging voor Para- en Normale Zorg, waarvan hij bestuurslid is.

Dan blijft de vraag, hoe komt men er nu achter hoe zo’n vaccin in de praktijk precies werkt?

Wie zich wil baseren op eigen ondervindingen en feitenonderzoek, zoals ik, die zal dan zelf de proef op de som moeten nemen, nietwaar? Zoals Aldous Huxley dat onverschrokken deed in zijn studie The Doors Of Perception. Soms moet men in het belang van de mensheid bereid zijn een zeker risico te nemen; er staan grote zaken op het spel en er is niet veel tijd meer!

Daarom heb ik onlangs, dankzij mijn goed ingevoerde bronnen in de medisch-farmaceutische wereld, een kleine proefdosis weten te bemachtigen van het zogenaamde vaccin van een van de concurrerende firma’s. Het werd bij mij aan huis bezorgd door een anonieme motorkoerier, in een zwarte thermoskan met daarin een beknopte handleiding (“Inspuiten en Klaar is Karel”).

Ik heb mijzelf dit middel gisteren – uiteraard in een geprepareerde setting met klassieke muziek, Japanse wierook en een schaaltje licht gezouten chips – intraveneus laten toedienen door een EHBO-kennis uit de dansschool van een wetenschappelijke vriend. Ik kan u zeggen: het resultaat was verbluffend. Carbid schieten op oudejaarsavond is er niets bij.

Reeds luttele uren na toediening van het middel begonnen honderden pagina’s uit Elseviers Medische Encyclopedie (eerste editie) voor mijn geestesoog te verschijnen, gevolgd door F.J.J. Buytendijks fenomenologische studie De vrouw, haar natuur, verschijning en bestaan (1951) en de volledige Nederlandse tekst van de Pentagon Papers, geannoteerd door NRC-redacteur Jan Sampiemon. Een ware revelatie, die mij deed hopen dat de noodzaak gevoelige documenten op hard drives op te slaan, voortaan tot het verleden zou behoren!

Ik bemerkte echter al snel, dat de teksten onheilspellend begonnen te vervagen en dat pagina’s van de betrokken geschriften door elkaar gingen lopen; voor zover ik weet speelt de Vrouw althans geen rol van betekenis in de Pentagon Papers, noch horen de beeltenissen van Daniel Ellsberg en Sampiemon thuis in Elseviers Medische Encyclopedie. Bij het invallen van de avond meende ik zelfs klanken te horen van het christelijke zangechtpaar Elly en Rikkert, terwijl ik zeker wist dat ik Bachs Cantate 106 had opgezet! Kortom, in plaats van op immuniteit en dieper inzicht bekroop mij het gevoel regelrecht af te stevenen op intellectuele chaos en verwarring!

Nadat vroeg in de ochtend deze effecten van het vaccin waren verdwenen, kon ik de balans opmaken. Naast mijn replica van het WO II-slagschip de Bismarck trof ik op mijn bureau een, blijkbaar in mijn uitzonderlijke toestand geschreven, korte notitie aan. Daarop de tekst: ,,Roei ze uit, de bruten!’’ Ik schrok. Was deze kreet mij ingevallen door het vaccin? Het was onmiskenbaar mijn handschrift, sierlijk en goed leesbaar tegelijk. Maar wie waren dan de bruten, door wie zouden zij moeten worden uitgeroeid, en waarom?

Het begon mij te dagen. Niet ikzelf was hier aan het woord geweest. Het vaccin had gesproken. Deze oekaze was de boodschap van Bill Gates en de zijnen, een opdracht die moet worden ingespoten bij de wereldbevolking om haar klaar te stomen voor een wereld waarin onbeschaafde ,,bruten’’, dus zij die nadenken en de feiten zelf willen onderzoeken, zullen zijn uitgeroeid. Toen ik dit goed tot mij had laten doordringen, heb ik uiteraard bloedzuiverende middelen geslikt en grondig mijn tanden gepoetst. De ervaring heeft mij op een schrikbarende manier mijn overtuiging bevestigd dat ons van deze vaccins niets goeds te wachten staat. Aan het totalitaire Meesterplan dat in de merkbare effecten ervan verborgen ligt, wens ik niet mee te werken!

Kortom, Bange Moeder, uw zorgen zijn terecht. To say the least. Maar als u het echt wilt weten, kan ik u alleen maar zeggen: gaat u niet zomaar op informatie af, zelfs niet op de mijne. Doet u dan zelf onderzoek en neem een korte proef, het zal u van elke twijfel verlossen. Ook wanneer niet de door mij genoemde non-fictie standaardwerken aan uw geestesoog verschijnen – men kan niet van iedereen verwachten dat die mijn interesses deelt – maar bijvoorbeeld enkele jaargangen Libelle of Tina. Ook dát kan een teken zijn wat de malafide covid-elites voor ons in petto hebben!

 

 

Help professor Karel door de winter!

Als je professor Karel wilt bijstaan in zijn eenzame kruistocht tegen de Deep State  en dat  wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Met een grotere bijdrage steun je hem nog veel meer. Zo help je mee de censuur te doorbreken..

Mijn gekozen donatie € -

You might be interested in

Professor Karel weet raad (20): Carbidkanonnen voor Gladio

Published on

Professor Karel dicht de kloof tussen burger en wetenschap. In deze aflevering: wat weet onze koene wetenschapper van de wapendepots van het ondergrondse Gladio-netwerk en hoe goed kan hij overweg met het carbidkanon? 

 

Tekst en illustraties: Sjoerd de Jong

 

Zeer geachte professor Karel, amice,

Een dringende vraag over de landsverdediging in tijden van ernstige crisis. Zoals wij weten werden in ons land tijdens de Koude Oorlog diverse organisaties gevormd van vrijwilligers om het vaderland te verdedigen tegen een Russische inval en bezetting. Bekend is de geheime groepering Gladio, die achter de linies gewapende acties zou uitvoeren tegen de communistische bezetter. Daartoe zouden zich in ons land nog tal van verborgen wapendepots bevinden.

Nu lees ik in uw antwoord aan de vorige briefschrijver, een jongeman met grote historische belangstelling voor Duitsland (1933-1945), dat u hem aanbiedt een helm te leveren in geval van nood. In een MI6-document dat ik onlangs onder ogen kreeg is bovendien sprake van een Gladio-agent met de codenaam ‘de Professor’. Een drukke prater volgens het document, met een enorme eruditie, die scholing verzorgde over de geopolitieke situatie, maar ook uitstekend overweg kon met carbid, henneptouw en de bazooka.

Mijn vraag aan u is natuurlijk: was u deze Professor?

Erik H. de Getrouwe

 

 

Ja, we mogen gerust zeggen dat dit een delicate vraag is! Maar ik begrijp het, een groeiende faam brengt met zich mee dat men vragen krijgt over zijn verleden. Onontkoombaar, hoe ver men zich ook wil houden van de vulgaire status van Bekende Nederlander. Overigens werd ik daar in Japan, waar mijn beeltenis vele metrostations sierde, nooit mee lastig gevallen.

Niettemin, u treft mij op het juiste moment. Momenteel ben ik, in de luttele vrije uren die mij zijn gegund, druk doende de tientallen fotoalbums te ordenen die ik in mijn carrière heb verzameld. Dat is een zeldzaam genoegen, want het roept levendige herinneringen op aan mijn talloze belevenissen op reportage en dito ontmoetingen met hooggeplaatste personen. De zwarte balkjes over hun gezichten doen daar voor mij niet aan af, want in de meeste gevallen staat me goed bij om wie het ging. Soms staat de naam van betrokkene overigens ook op een bordje geschreven dat hij voor de camera omhoog houdt. Handig, vaak ook met een nummer erbij (vermoedelijk een telefoonnummer, maar het is te lang geleden om dat nog goed na te gaan).

Ook op foto’s waar kennissen, kennelijk in een olijke bui, een regenjas of trui over hun hoofd trekken, terwijl militairen of agenten hen zo te zien naar een belangrijke vergadering escorteren, weet ik meestal meteen om wie het gaat. Hooguit op enkele foto’s van naar ik aanneem Prins Bernhard in zijn geliefde straaljagers is de geportretteerde wat moeilijker te herkennen, mogelijk omdat hij kort tevoren door de geluidsbarrière is gebroken en daardoor zijn gelaatstrekken enigszins zijn vervormd. De fles roze champagne die hij op de foto’s tussen de knieën knelt, neemt elke twijfel dan weer weg.

Maar goed. Uw vraag. Ja, wat kan ik daarover zeggen? De essentie van geheim werk is nu eenmaal dat men het niet aan de grote klok gaat hangen, nietwaar? Nu is het een feit dat ik in de bewuste periode, de zestiger en zeventiger jaren, nog in mijn Atlantische fase verkeerde en, uiteraard naast alle bezwaren, ook de voordelen zag van het Amerikaanse model. Ondanks de geopolitieke vergissingen van Nixon (over de kinderachtige pesterijtjes die zijn personeel organiseerde tegen politieke opponenten zullen we het maar niet hebben) was het land toen nog niet onderhevig aan corruptie en verval zoals nu. Dat ligt ook voor de hand, Bill Gates zat immers nog op school. Pas na Nixons aftreden begon hij Microsoft, een verband dat in de media destijds volstrekt over het hoofd is gezien en dat nu bewust wordt genegeerd.

Laat ik ook dit zeggen: inderdaad, ik kon aardig overweg met een carbidkanon. Op het erf van mijn hoeve schoot ik met vrienden geregeld enkele voetballen af. Wat uiteraard vervelend gedoe opleverde met de gemeente, die al decennia niets nalaat om mij het werken onmogelijk te maken. Met carbidschieten ben ik daarom met enige tegenzin gestopt, om te voorkomen dat men op mijn erf zou gaan graven naar verborgen wapende… ik bedoel, om van het gezeur af te zijn. Voor het overige zult u moeten wachten op mijn mémoires, die ik eerst in een Japanse metro zal uitbrengen, in gecodeerde vorm.

Nu ik erop terugblik, wil ik ook wel dit kwijt. Bij nader inzien waren wij toen beducht, of.. ik bedoel: de mannen die zich bij Gladio voegden waren bij nader inzien beducht voor de verkeerde, namelijk de vorige vijand. Rusland is immers eerder slachtoffer van westerse agressie dan andersom. Beter dan te oefenen met de bazooka kunnen wij ons nu verdiepen in de heimelijke manier waarop de Deep State toen al voorbereidingen trof voor de zelfmutilatie van 9/11 en het mondiale vaccinatieprogramma dat de mensheid aan het slavenschip van de financieel-farmaceutische elite moet ketenen.

Zag ik het dus verkeerd? Wel, het is nu eenmaal zo dat inzicht groeit met de jaren, ook bij hen die wél altijd de feiten onderzochten, zoals ik. Zo begrijp ik ook nu pas goed waarom er geen exemplaar van het Communistisch Manifest zat bij het cursusmateriaal dat wij destijds bij onze trainingen uitgereikt kregen, maar wel een vertaling van de Koran. Eh, sorry, er was natuurlijk geen training – en er bestond helemaal geen materiaal.

Hoe dan ook, inmiddels ben ik klaar voor de strijd!

 

Help professor Karel door de winter!

Als je professor Karel wilt bijstaan in zijn eenzame kruistocht tegen de Deep State  en dat  wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Met een grotere bijdrage steun je hem nog veel meer. Zo help je mee de censuur te doorbreken..

Mijn gekozen donatie € -

You might be interested in

Professor Karel weet raad (19): Historisch besef

Published on

Professor Karel dicht de kloof tussen burger en wetenschap. In deze aflevering: een lid van een politieke jongerenvereniging worstelt met politiek-correcte taboes van Duitse origine en cultuurmarxistische waanzin als genderneutrale toiletten.

 

Tekst en illustraties: Sjoerd de Jong

 

Beste professor Karel,

Weliswaar verschillen wij ruim een halve eeuw in leeftijd, maar ik beschouw u als een kameraad in de strijd tegen de cultuurmarxistische waanzin die ons land in de afgrond heeft gestort. Van het feminisme en het Amsterdamse barricade-denken tot de gender-neutrale toiletten (waar nu zelfs in mijn studentenhuis een verblinde enkeling voor pleit). Wanneer zal het Nederlandse volk – en dan bedoel ik het echte volk – eindelijk daartegen opstaan?

Voor mij dreigt nu royement uit de jongerenvereniging van een veelbelovende politieke partij, omdat een huisgenoot (die van het gender-neutrale toilet) een journalist heeft verteld dat ik een grote historische belangstelling heb voor bepaalde aspecten van het twintigste-eeuwse Duitsland, met name tussen de jaren 1933 en 1945, geconcentreerd rond één persoon (naam bij mij bekend). Ik haalde deze historische persoon instemmend aan in een debat over onze broodnodige culturele herbewapening, en dat schoot verkeerd bij de totaal verweekte postmoderne toiletbezoeker. Kinderachtig: zelfs de bescheiden gipsen buste van de man op mijn kamer moest ik verwijderen!

Wat moet ik doen, Professor? Een geschikte bierkelder zoeken en een eigen partij beginnen?

Cornelis J.

Opnieuw een schokkend bericht, dat mij natuurlijk ook weer niet verbaast. Het is bekend dat Nederlanders liever naar voetbal kijken dan naar het verleden, en dat betekent dat men daar uiteindelijk ook niets meer van begrijpt. Zo kan een jonge, nieuwsgierige geest als de schrijver van deze brief volkomen buiten zijn schuld in het gedrang komen, enkel omdat hij belangstelling aan de dag legt voor wat toch wel een vormende periode in de Europese geschiedenis mag worden genoemd. Dat is onverdraaglijk voor de meeste mensen, die denken dat we de toekomst vol vertrouwen tegemoet kunnen treden, alsof zij nog nooit hebben gehoord van Bill Gates, een man die qua persoonlijkheidscultus overigens niet onder doet voor de door u (niet) genoemde persoon.

Nu moet men natuurlijk ook niet te snel conclusies trekken. Een zekere mate van fascinatie voor deze periode in de recente geschiedenis is in bredere kring altijd gebruikelijk geweest in ons land. Dat ligt ook wel enigszins voor de hand, nietwaar. In de straat in Rotterdam waar ik als opgroeiende jongen enige jaren woonde, een ordentelijk en fatsoenlijk buurtje, wisten wij allemaal dat een van de buurmannen op zolder beschikte over een uitgebreide verzameling Duitse memorabilia. Soms stond hij ons toe enige tijd zijn Stahlhelmen te dragen, om ons kinderspel een iets hoger realiteitsgehalte te geven. Ook de karakteristieke Wehrmacht-handgranaten die hij in een schoenendoos bewaarde, met zo’n lange handgreep, waren erg in trek. Voor de meisjes, mits blond, organiseerde hij overigens heel aardige kringdansen in zijn achtertuin, terwijl wij de corridors door de buurt bewaakten tegen vijandelijke troepen.

Dat was niet het enige. Daarnaast lazen wij klein-formaat-beeldverhalen die ons van het oostelijk front naar de jungles van Birma voerden. De slag bij Stalingrad werd door ons, ten koste van zware verliezen, nagespeeld met miniatuur-manschappen en materieel, al dan niet beschilderd. Ik bewaar daar goede herinneringen aan en heb nog een model van het slagschip Bismarck (zonder lijmresten) op mijn bureau staan. Uiteraard gebeurde dit alles met instemming van onze ouders, die zichzelf ook graag verdiepten in de materie. Ik wijs op destijds veelgelezen romans als Generaals sterven in bed, of op de vele losbladige geschiedenissen van het betreffende tijdvak, die wekelijks aan huis werden bezorgd zodat men die zelf, met enige behendigheid, in stevige plastic mappen kon invoegen en bewaren. Enigszins vervelend was natuurlijk dat men de afloop van een en ander al kende, maar goed, van spoiler alerts had toen gelukkig nog niemand gehoord.

Wat wil ik nu zeggen met deze voorbeelden? Om te beginnen dat uw huis- en partijgenoten blijk geven van een schrikbarend gebrek aan historisch besef, door hun onwil zich te verdiepen in deze periode. Maar ook door hun grove miskenning van de hobby’s van vaders en grootvaders die wél geïnteresseerd waren in, bijvoorbeeld, de rupsbandtechniek van bepaalde militaire voertuigen, of de manier waarop de persoon die u niet noemt gebruik maakte van het nieuwe medium radio, in feite de Twitter van zijn tijd.

Alleen met een dergelijke, bezonken kennis van de geschiedenis kunnen wij ons immers teweerstellen tegen de herhaling ervan die ons momenteel bedreigt en waarvan we de contouren nu al kunnen zien in de vrijheidsbeperkende waanzin van de corona-crisis, het mondiale vaccinatieprogramma en de afschuwelijke, post-humane plannen van de gemilitariseerde bankierselite rond Bill Gates.

Ik zou u dus aanraden uw royement aan te vechten en daartoe eerst grondig studie te maken, mocht u die nog nodig hebben, van de gebeurtenissen in een bepaalde jaren dertig-nacht, die in de overlevering de naam heeft gekregen van een zeker keukengerei, van het langere soort. Ook uw partijleiding kan daar nog veel van leren – dus zorg dat u er eerder bij bent. Mocht de nood aan de man komen, dan zal ik navragen waar u een helm te leen kunt krijgen!

 

Help professor Karel door de winter!

Als je professor Karel wilt bijstaan in zijn eenzame kruistocht tegen de Deep State  en dat  wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Met een grotere bijdrage steun je hem nog veel meer. Zo help je mee de censuur te doorbreken..

Mijn gekozen donatie € -

You might be interested in

Professor Karel weet raad (18): Humor tegen de Deep State

Published on

Professor Karel dicht de kloof tussen burger en wetenschap. In deze aflevering: de rol van humor in de strijd tegen de ‘Deep State’. Is er nog plaats voor de bevrijdende lach in het zure klimaat van de Covid 19-dominees?

 

Tekst en illustraties: Sjoerd de Jong

 

Beste professor Karel,

 

Ik ben dus tekenaar en ik maak spotprenten. Maar nu vraag ik me af of dat nog kan zonder bedreigd te worden, of erger. Want het liefst teken ik politici en ja, dan moet je de grens een beetje opzoeken. Dus ik had een keer Balkenende die een ezel staat te neuken bijvoorbeeld – die is alweer wat ouder – of Klaver die het met een windmolen staat te doen. Ook een keertje Willem-Alexander en Diederik Gommers die bezig zijn met Famke Louise. O ja, en minister De Jonge aan de gang met een doventolk. Ik ga ze verder niet uitleggen, dan gaat de grap eraf. Ook tekende ik een keertje, net even subtiel iets anders, Rutte en Van Dissel bezig met kettingzagen op de IC.

Maar kan dat nog? Ik krijg de laatste tijd alleen maar zure reacties. Is dit land zijn gevoel voor humor kwijt?

No Ta Boe (niet mijn echte naam)

 

Goede vraag, Ta Boe! Dit vraagstuk moest ook dringend een keer aan de orde komen. Het is een belangrijke kwestie, die ik in de loop der jaren al vele malen heb bestudeerd, en die in de kunstmatige crisistoestand waarin wij nu verkeren alleen maar urgenter is geworden. Weten wij nog wel wat humor is? Zijn wij al dusdanig in de greep van de Deep State dat het lachen ons is vergaan? Of zelfs zozeer dat wij, gehersenspoeld door de post-humane vaccinatie-maffia, al niet eens meer weten hoe dat klinkt, een bevrijdende lach?

Nu heb ik met dit vraagstuk in mijn loopbaan reeds op verschillende manieren te maken gehad. Als verslaggever in Azië heb ik mijn gevoel voor humor zowel in de breedte als in de diepte kunnen toetsen en ontwikkelen, in contacten met talrijke andere culturen, elk met een eigen sensibiliteit voor het komische of absurde. Dat gaat natuurlijk niet zomaar. Misverstanden liggen op de loer, hetgeen op zichzelf ook weer een bron kan zijn van heel aardig amusement. Aanvankelijk was het voor mij bijvoorbeeld enigszins wennen, moet ik toegeven, dat men in Japanse parken, warenhuizen, en metrowagons spontaan in lachen uitbarstte bij mijn geopolitieke uiteenzettingen. Pas later begreep ik dat dit natuurlijk een uiting was van respect en bewondering.

Een totaal omgekeerde ervaring had ik in recenter tijden bij lezingen in de VS en Duitsland, waar het publiek met een curieuze stilte reageerde op enige van mijn kwinkslagen over de zogenaamde aanslagen van 9/11 en het komische officiële verhaal daarover. Ook mijn geestige kanttekeningen bij de rol van bepaalde buitenlandse inlichtingendiensten bij die geconstrueerde gebeurtenis werden niet begrepen, wat aantoont dat de indoctrinatie in die omgevingen reeds vergevorderd is. Dan blijft inderdaad soms alleen de humor over, als drager van onaangename waarheden. Overigens hoeft dat niet altijd het geval te zijn: ik vermaak mij zelf ’s avonds thuis nog geregeld met wat oudere video-opnames van Tommy Cooper, een meesterlijk humorist. Voor het slapen gaan kan soms ook een sketch van De Mounties mij plezieren, maar dat is eigenlijk meer nostalgie naar de tijd dat ik nog een stuk jonger was, nietwaar.

Goed. Ook de slepende corona-crisis die de autoriteiten ons hebben opgelegd biedt volop stof voor humor, een vorm van creativiteit die altijd ontregelend werkt op machthebbers. U geeft daar zelf enkele geslaagde voorbeelden van, haha! Rutte en van Dissel aan het werk met een kettingzaag – ja, die is goed. Mag ik nog enige suggesties doen voor satirische afbeeldingen? Denkt u ook eens aan het ongemak van spatschermen aan de dis, of de ongepaste schoenen van minister De Jonge, het geklungel met de totaal onnodige 1,5 meter afstand en het eindeloze gerommel met mondkapjes…Covid-19 is een ware komische goudmijn! Onthoudt u vooral dit: onze autoriteiten vrezen niets zozeer als de oneerbiedige lach, die natuurlijk feilloos hun manipulaties en leugens ontmaskert. Geen wonder dat Rutte en De Jonge zich bij hun persconferenties opstellen als zure dominees. Ook die presentaties, die overigens aardig in de buurt komen van geflopte Oudejaarsconferences, geven mij vaak aanleiding voor een gulle lach. Geloven deze mensen zelf wat ze zeggen?

Kortom, beste tekenaar, laat u niet ontmoedigen. U hoort bij de monniken die het vuur van onze beschaving brandend houden! Bij mijn eerstvolgende bezoek aan Tokio zal ik enkele spotprenten van uw hand – ik denk bijvoorbeeld aan Klaver en de windmolens – eigenhandig in de metro bevestigen. Daar heeft men tenminste nog wél gevoel voor relativerende humor. Werkt u voort, in de lichte traditie van Erasmus en De Mounties!

 

Help professor Karel door de winter!

Als je professor Karel wilt bijstaan in zijn eenzame kruistocht tegen de Deep State  en dat  wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Met een grotere bijdrage steun je hem nog veel meer. Zo help je mee de censuur te doorbreken..

Mijn gekozen donatie € -

You might be interested in

Dagkoers monarchie daalt

Willem-Alexander schijnt zich niet druk te maken om zijn dalende populariteit. Net als moeder Beatrix doet hij peilingen af als

Professor Karel weet raad (17): het complot tegen Kerst

Published on

Professor Karel dicht de kloof tussen burger en wetenschap met een handige vraag- en antwoordrubriek over de tentakels van de Deep State op internationaal, landelijk én lokaal niveau.  In deze aflevering: het complot tegen de Kerstviering. 

 

Tekst en illustraties: Sjoerd de Jong

 

Gezegende groet, professor Karel

Met enige schroom wend ik mij tot u met vragen rond het Kerstfeest. Schroom, omdat men van mij als lid van de orde van onze Lieve Heer Jezus toch zou mogen verwachten dat ik de antwoorden ken, of toch in elk geval de richting in dewelke deze gezocht zouden moeten worden.

Nochtans, de jongste persconferentie van onze minister-president afgelopen dinsdag doet mij in het duister tasten. Waarom laat de goede man zoveel onzekerheid bestaan over de viering van dit Heilige Feest? Beseft men wel hoe de twijfel daaromtrent afbreuk doet aan het geestelijk welzijn van onze lieve mensen? Ziet hij zichzelf niet als de herder aan wie een kudde is toevertrouwd? Hoe moeten wij geestelijken ons voorbereiden op een decembermaand zonder de beloftevolle Ster van Bethlehem?

Pater Frans van Prikkeldonk, s.j.

 

Okay. Het verbaast mij eerlijk gezegd niet dat mijn hulp nu ook wordt ingeroepen door de Heilige Kerk. Reeds tijdens mijn jaren in Azië wendden zich predikers van diverse geloofsrichtingen tot mij met zorgen over de geestelijke vergiftging van hun volgelingen door de Deep State. Zo heb ik, bijvoorbeeld, een Japans-christelijke jongerenvereniging ervan kunnen overtuigen niet langer gezamenlijk te kijken naar de wekelijkse uitzendingen van het tv-programma Bonanza, wegens de duidelijk neoconservatieve indoctrinatie in dit zogeheten ‘amusement’. Deze jongeren knapten hier zienderogen van op, ook het aantal incidenten met Colt 45-replica’s daalde daarna sterk.

Kerstmis is een ingewikkelder verhaal, daar moeten we even goed bij stilstaan. Kijk, ik heb zelf natuurlijk altijd twijfels gehad aan het officiële verhaal, zoals dat eeuwenlang is verbreid door de mainstream apostelen en theologen. Dat kán eenvoudigweg niet kloppen. De onwaarschijnlijkheden zijn te talrijk en groot: neem de aankondiging door een zogeheten ‘engel’, de maagdelijke geboorte (niet te verwarren met de onbevlekte ontvangenis), de eerdergenoemde ster van Bethlehem die aan het firmament verschijnt.

Men kan dat allemaal alleen geloven, als men aanneemt dat de natuurwetten op dat moment in de geschiedenis allemaal even waren opgeschort! Dat is dus precies wat men moet aannemen volgens de politici en media die volhouden dat het instorten van het WTC op 9/11 werd veroorzaakt door brand na de inslag van gekaapte vliegtuigen. Wie gelooft dat nog?

Niettemin, ook ik zie grote waarde in het Kerstverhaal. Mits het de mensen lukt om door de oppervlakkige verhalen heen te kijken, naar de échte feiten. Laten we het bijvoorbeeld eens hebben over de volkstelling die keizer Augustus zou hebben uitgeschreven, waardoor Jozef en Maria volgens de Evangelist Lucas op pad moesten. Dat zou nodig zijn geweest omdat ‘het hele rijk moest worden ingeschreven’ (Lucas 2:1-7). Kijk, dat verhaal is natuurlijk ongeloofwaardig: de Mossad zou nooit hebben toegestaan dat een vreemde mogendheid de hele Israëlische bevolking zou gaan registreren. Dat is eenvoudigweg ondenkbaar. Iedereen die wel eens iets over die dienst heeft gelezen weet dat.

Toch kan je in dit verhaal, mits met enige kennis van zaken, een waarschuwing zien voor onze huidige situatie. De Romeinse volkstelling kan men beschouwen als een eerste aanzet naar de totalitaire maatregelen die ons nu in het ‘hele rijk’ worden opgelegd tijdens de kunstmatige corona-pandemie. En het gaat verder, daar moeten we het nog over hebben. In de drie wijzen uit het Oosten die het pasgeboren kindje komen inpalmen met dure cadeaus, herkent men immers zonder veel moeite Rutte, De Jonge en Van Dissel, die de net gearriveerde pandemie verwelkomen. En dan is er die Ster van Bethlehem. Daar zong de Canadese mysticus Neil Young al eens over dat die ‘misschien helemaal geen ster was’’. Dat had hij goed gezien, al formuleerde deze artiest het natuurlijk wat, nu ja, primitief. Het was inderdaad geen ster, het was de glinsterende chip die Bill Gates in ons brein wil laten implanteren, die aan de hemel verscheen als de grote belofte voor de toekomst.

Kortom, pater, ik denk dat nu wel duidelijk is waarom het kabinet geen haast wil maken met de viering van dit sterk symbolische feest. Het gevaar is te groot dat mensen, die hopelijk al enigszins zijn wakker geschud door mijn publicaties, door deze religieuze boodschap ineens gaan beseffen wat er werkelijk aan de hand is in de wereld. Het is uiteraard ook geen toeval dat Bill Gates en andere leden van de elite de Amerikaanse bevolking hebben geprobeerd op te leggen elkaar niet langer Happy Christmas te wensen, maar Happy Holidays. Trump verzette zich daar zoals bekend tegen, en ook dat was een reden om hem uit te schakelen middels grootscheepse fraude en obstructie.

Ik moet helaas afronden, al hebben we er nog niet genoeg over gezegd. Ik kan u alleen aanraden het feest gewoon te vieren, met zoveel gelovigen tegelijk. Legt u daarbij wel exemplaren van mijn nieuwe tijdschrift klaar, dan brandt er tenminste nog enig licht in de ons opgelegde duisternis!

 

Help professor Karel door de winter!

Als je professor Karel wilt bijstaan in zijn eenzame kruistocht tegen de Deep State  en dat  wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Met een grotere bijdrage steun je hem nog veel meer. Zo help je mee de censuur te doorbreken..

Mijn gekozen donatie € -

You might be interested in

Professor Karel weet raad (16): Creatief met Lego

Published on

Professor Karel dicht de kloof tussen burger en wetenschap met een handige vraag- en antwoordrubriek over de tentakels van de Deep State op internationaal, landelijk én lokaal niveau.  In deze aflevering: het Lego-complot. 

 

Tekst en illustraties: Sjoerd de Jong

 

Beste professor Karel,

Sinds we in lockdown zitten speelt onze jongste, een leuk kereltje van zes (naam bij ons bekend) constant met de LEGO Super Heroes76088, Thor versus de Hulk, elektrisch oplaadbare exemplaren. Hij heeft er veel plezier in, maar ik begin me nu zorgen te maken. Soms horen we hem ’s nachts lachen en in zichzelf praten. Gisteren verscheen hij als de Hulk aan het ontbijt, van top tot teen groen geverfd. Toen ik, Jack, hem vroeg waarom, zei hij: ‘Het einde is nabij, papa, ook voor jou!’

Hij is al een keer van school gestuurd, omdat hij kinderen bang maakte met grommende geluiden en gebaren. Ik vond in zijn kamer laatst kladjes van hem met telkens deze zin: ‘Spelen is de hel, de hel is mijn spel.’ Honderden keren achter elkaar!

Maken we ons terecht zorgen? Wat kunnen we doen?

Jack en Wendy van de Uitdrijver

 

Het is werkelijk schokkend om dit te lezen. Mij bereiken meer van dit soort dramatische verhalen. We zien hier de grote psychische schade die de corona-terreur aanricht in het kinderbrein. Het is in feite een misdaad tegen de mensheid dat Rutte, in dienst van Bill Gates, een klein kind op deze manier voor het leven laat beschadigen, allemaal door een verzonnen virus waar we zogenaamd mee in oorlog zijn en dat ons dwingt tegennatuurlijk lang thuis te blijven. Dat isolement kan funeste gevolgen hebben, bij uitstek voor mensen die kleiner behuisd zijn dan ik dat toevallig ben. Nou ja, toevallig, dat is niet helemaal het geval: ik heb mijn woonruimte natuurlijk vooral te danken aan het succes van mijn professionele verslaggeving en analyses. Het is niet zo dat het mij is komen aanwaaien. Bovendien heb ik door het gevoelige karakter van mijn werk nu eenmaal ook veel ruimte nodig. Allereerst voor mijn dossiers, die ik in duplicaat in diverse kluizen met andere ontsluitingsmechanismen bewaar. Maar daarnaast ook om bepaalde plekken in huis absoluut veilig te maken voor elektronische surveillance. Lagen aluminiumfolie aanbrengen op veel te weinig vierkante meters heeft geen enkele zin. Maar goed.

Dan het drama van uw zoon. Kijk, mijn journalistieke werk in Azië heeft me geleerd dat de kindergeest aanzienlijk minder bevattelijk is voor allerlei zaken die de autoriteiten ons proberen wijs te maken. Kinderen zijn onbevangen en stellen telkens de goede vragen. Oh ja, is de aarde rond? Hoe weten we dat eigenlijk? Een Maanlanding? Waar komen die beelden vandaan en hoe weten we dat ze niet zijn gemanipuleerd? Zwarte Piet door de schoorsteen? Was de aanleg van centrale verwarming in de Nederlandse woningvoorraad sinds de jaren zestig dan een politiek opzetje naar zijn afschaffing?

Dat soort vragen.

Uw zoon is duidelijk in deze fase. Uit zijn spel met Thor en Hulk (we herkennen in deze Action Figures respectievelijk de autoritaire Van Dissel en de flexibele Rutte) blijkt grote maatschappelijke betrokkenheid. Onvermijdelijk is dan dat zijn kritische geest niet op prijs wordt gesteld door de omgeving, bijvoorbeeld door de leiding van zijn school of leraren. Daar kwam dit jaar corona nog eens bij, en dat heeft dergelijke tendensen extreem versterkt. Wie niet in de pas loopt, wordt buitengesloten en belachelijk gemaakt. Ik weet er alles van!

Dat gedwongen isolement begint hem nu duidelijk parten te spelen. Vooral de uitspraak die hij aan het ontbijt tegenover u deed, verontrust mij. Feitelijk is het natuurlijk waar wat hij zegt, er is niets op af te dingen. Zomin als op het tekstje dat hij op zijn kamertje heeft gemaakt. Maar het repeteren ervan wijst op trauma en opgekropte agressie. U weet, kinderen zijn een geliefd doelwit van clandestiene organisaties die ons willen manipuleren of chanteren, juist omdat zij zo waardevol onbevangen en kritisch zijn. De pedofiele netwerken die kinderen ontvoeren, waar men nu zoveel van hoort (ik heb nog geen tijd gehad die zaak grondig te bestuderen) zouden kunnen passen in een groter plan waarvan we het bestaan al kennen, namelijk om de menselijke geest en reproductie wereldwijd met digitale middelen te leren beheersen. Ook de mondiale vaccinatieprogramma’s dienen natuurlijk dat doel. Kijk, over volwassenen zei de Amerikaanse president Theodore Roosevelt ooit dat  ‘als je ze bij de ballen hebt, hun hart en geest vanzelf volgen’. Maar het omgekeerde is natuurlijk ook waar, zeker voor kinderen!

Ik maak mij dan ook zorgen of uw zoon niet reeds ten prooi is gevallen aan een dergelijke organisatie en momenteel halverwege een staat verkeert van trans-humane robotisering. U kunt dat vrij eenvoudig controleren. Gaat u ’s nachts zijn kamer binnen (zonder hem wakker te maken) en kijkt u dan waar het elektriciteitssnoer van zijn speelgoed heengaat. Zijn het Thor en De Hulk die hij aan het opladen is, dan is er vooralsnog geen probleem. Verdwijnt het snoer in uw zoon, dan is het waarschijnlijk al te laat.

 

Help professor Karel door de winter!

Als je professor Karel wilt bijstaan in zijn eenzame kruistocht tegen de Deep State  en dat  wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Met een grotere bijdrage steun je hem nog veel meer. Zo help je mee de censuur te doorbreken..

Mijn gekozen donatie € -

You might be interested in

Professor Karel weet raad (15): Wat steekt er achter het vuurwerkverbod?

Published on

Professor Karel dicht de kloof tussen burger en wetenschap met een handige vraag- en antwoordrubriek over de tentakels van de Deep State op internationaal, landelijk én lokaal niveau.  In deze aflevering: welke belangen zijn gediend bij het vuurwerkverbod? 

 

Tekst en illustraties: Sjoerd de Jong

 

Beste professor Karel,

Net als de meeste Nederlanders baal ik enorm van het verbod op vuurwerk aan het eind van dit fucking corona-jaar. Wil die Rutte ons dat nou ook al afpakken? Een mens mag toch wel één keer per jaar uit zijn plaat gaan? En wat is nou helemaal het probleem? Ik heb zelf een neef, die heeft een keer een oog verloren in een Oudejaarsnacht. Hij stond wat te dicht op een megaklapper die we afstaken in een telefooncel. Pats! Nou ja, pech, weet je. Kan gebeuren. Ik heb hem nooit horen klagen (nou ben ik sinds die nacht ook doof aan één oor, maar goed). En we wonen in Scheveningen!

Harry

Okay. Dit is een belangrijke kwestie, waar we het wel even goed over moeten hebben. Ik was namelijk zelf ook verrast door dit besluit van het kabinet. Dat gebeurt me, zoals u zult begrijpen, niet vaak. Hoe komt dat nu? Dan moeten we eerst goed de feiten bestuderen. Kijk, we weten dat de NAVO al jaren aanstuurt op een atoomoorlog met Rusland. De jaarlijkse explosie van vuurwerk waar het volk zich een paar uur aan mag overgeven, moeten we dan zien als een soort generale repetitie, een manier om mensen te laten wennen aan de komende destructie en aanhoudend lawaai. Hetzelfde geldt voor het (volgens goed ingewijde bronnen door de CIA gefinancierde) liedje Eve of Destruction van de zanger Barry McGuire, dat een grote hit werd in 1965, met andere woorden slechts enkele jaren na de Cubaanse rakettencrisis.

Momenteel verkeren we in een vergelijkbare situatie. In feite een veel ergere, al beseffen de meeste mensen dat niet. Ik had daarom van dit kabinet, dat zoals alle Nederlandse regeringen slaafs Washington volgt, eerder verwacht dat men die traditie zou handhaven. Oudjaar zou dan een prelude zijn op het vaccinatie-geweld dat ons te wachten staat als de gefabriceerde corona-pandemie eenmaal achter ons ligt. Maar dat gaat dus niet door. Kennelijk is men er in het Catshuis op het laatste moment voor teruggeschrokken. Het is mogelijk dat dit komt door het onverwachte succes van mijn publicaties en video’s, waarin ik op basis van de feiten aantoon dat we een jaar lang voor de gek zijn gehouden. Er was geen pandemie, dat begint bij steeds meer mensen door te dringen. Ik denk dat men het in Den Haag daarna niet zo’n goed idee meer vond om het volk met vuur te laten spelen.

We moeten dat ook iets breder zien. Kijk, we weten al een tijdje dat het vuur belangrijk is voor de ontwikkeling van de mensheid. Ik heb dat vaker betoogd, niet in van die goedkope kolommen met allerlei meningen maar op basis van harde feiten, zoals de vondst van een 30.000 jaar oude gouden aansteker in een Zuid-Frans grottenstelsel. De socioloog Johan Goudsblom heeft over het onderwerp een aardig boek over geschreven, Vuur en beschaving. Ik had daar zelf toen geen tijd voor door mijn drukke verslaggeving. Maar goed.

Dan uw vraag. Luister, ik kan alleen maar herhalen wat ik al eerder zei: ook dit is een totalitaire maatregel waar men zich tegen zou moeten verzetten. Maar hoe? Het eenvoudigste is natuurlijk simpelweg toch de straat op te gaan en op zijn minst een paar vuurpijlen af te schieten. Het is niet uit te sluiten dat men dan het slachtoffer wordt van Grapperhaus-patrouilles, dat moet men dan wel incalculeren. Een goed alternatief, met een sterk symbolische lading, is om het vuurwerk dan maar binnenshuis af te steken, in de eigen familiekring, liefst met de ramen dicht. Dat geeft een extra effect, zeker in grotere gezinnen, en is een duidelijk signaal dat men de zaken zat is. De Witte Helmen in Syrië hebben hier goede ervaringen mee opgedaan. De woede kan dan vervolgens ook door het opengebarsten raam naar buiten toe worden geschreeuwd.

Het beste is natuurlijk collectief te handelen. Machthebbers zijn daar altijd het bangst voor. Daar bestaan dan ook al plannen voor, begrijp ik van mijn bronnen in de vuurwerkbranche. Zij vertellen mij dat men in Scheveningen, geïnspireerd door mijn actie bij het gemeentehuis eerder dit jaar, met pallets van een bierbedrijf een honderd meter hoog houten beeld wil bouwen van Bill Gates, om dit onder vreugdedansen te verbranden. De vonkenregen die van de instortende Gates over het Binnenhof en de hoofdkantoren van multinationals en banken zal neerdalen, moet men dan zien als een teken dat in het nieuwe jaar de afrekening komt met de financieel-farmaceutische elite.

Bij dit grootse evenement zal ik helaas niet zelf aanwezig kunnen zijn, vrees ik, omdat ik die avond mijn hoeve nog moet dichttimmeren. Dit met het oog op rondschietend vuurwerk van losgeslagen en mogelijk onder invloed van alcohol verkerende wethouders en ambtenaren van mijn gemeente, die op die manier hun gram op mij proberen te halen. Tevergeefs, mijn belangrijke werk zal ook in het nieuwe jaar gewoon doorgaan!

 

Help professor Karel door de winter!

Als je professor Karel wilt bijstaan in zijn eenzame kruistocht tegen de Deep State  en dat  wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Met een grotere bijdrage steun je hem nog veel meer. Zo help je mee de censuur te doorbreken..

Mijn gekozen donatie € -

You might be interested in

Professor Karel weet raad (14): complot bij de Post

Published on

Professor Karel beantwoordt  wekelijks brandende kwesties die leven bij zijn achterban over de tentakels van de Deep State en hoe deze te bestrijden. In deze aflevering: professor Karel verwerkt de gestolen verkiezingen in Amerika en ontwaart ook in Nederland een complot bij de posterijen. 

 

Tekst en illustraties: Sjoerd de Jong

 

Beste professor Karel,

Hoe is het in vredesnaam (letterlijk!) mogelijk dat de Amerikaanse posterijen de verkiezingen daar zo grandioos hebben gesaboteerd? Zodat we straks een marionet van het Reptiel in het Witte Huis hebben. Hoe hebben ze dat precies gedaan? Kunt u dat uitleggen?

Ik werk namelijk als filiaalchef bij een postdepot in de regio Den Haag, dus ook een politiek gevoelige locatie, maar ik heb zoiets nog nooit meegemaakt. Ik trek er wel lering uit. Ik heb de jongens in mijn depot op het hart gedrukt dat ze moeten opletten of de deep state ook hier niet ingrijpt, bijvoorbeeld bij de distributie van alternatieve media zoals de uwe. Ook overweeg ik mijzelf en de jongens te bewapenen. Graag uw advies!

Cor Waterreus

 

Wat wilt u dat ik zeg, waarde Cor? Kijk, ik heb dit natuurlijk zien aankomen en ook ettelijke malen op deze plaats uitgelegd. Dit is het zoveelste bewijs dat de elites voor geen enkel middel terugdeinzen om te voorkomen dat het volk de touwtjes in handen neemt. Het grote project om de wereldbevolking te onderwerpen aan de belangen van het financieel-farmaceutisch complex mag niet worden verstoord door verkiezingen, natuurlijk. We weten inmiddels zoveel, dat het naïef zou zijn om nog in dat democratische circus te geloven. Het idee dat elke stemt telt en zo, dat is iets voor kinderen, nietwaar.

Hoe de fraude bij de Amerikaanse posterijen nu technisch en logistiek gezien precies in zijn werk is gegaan, is nog onderwerp van onderzoek. Ik ben bezig daarover tal van bronnen te verzamelen in mijn database. Dat vordert gestaag, al word ik enigszins gehinderd door mijn nog te beperkte beheersing van het Russisch. Maar zodra er meer over de exacte toedracht te melden is, inclusief de rol van diverse inlichtingendiensten, zal ik dat hier aan de orde stellen.

Ik kan daarbij in elk geval bogen op enige persoonlijke ervaring. In mijn jonge jaren heb ik om wat bij te verdienen (de journalistiek betaalt zoals men weet matig, tenzij men werkt voor een NAVO-gelieerd medium), nachtdiensten gedaan als postsorteerder in het toenmalige Amsterdamse hoofdkantoor, naast het Centraal Station. Ik kon daar met eigen ogen zien hoe bepaalde publicaties, met name die in het genre dat bekend staat als ‘mannenbladen’, geruisloos verdwenen in de zakken van onscrupuleuze collega’s, ongetwijfeld in opdracht. Ook beeldverhalen werden vrijwel standaard op deze wijze aan de reguliere postbehandeling onttrokken (ik kon niet altijd nagaan welke titels dit betrof, het ging om ten minste zes albums uit de reeks Roodbaard, de piraat en – volgens de aantekeningen die ik toen al bijhield – om tientallen afleveringen uit de cyclus Suske en Wiske.

Niet alleen dat. Geregeld trof ik in een van de toiletten een collega die openlijk verdiept was in een van de ontvreemde werken. Ik heb uiteraard van de zaak melding gemaakt bij de depotleiding, waarna mijn dienstverband onmiddellijk werd beëindigd. Goed, ik was jong en ook nog enigszins naïef. Het heeft mij wel geleerd dat zich bij posterijen, ook de Nederlandse, clandestiene praktijken voordoen die aan het zicht van de bevolking worden onttrokken en door de media worden genegeerd. Uiteraard met medeweten van hoofdredacties. Een onthullend artikel van ruim 15.000 woorden over mijn ervaringen, waarin ik een netwerk van internationale Suske en Wiske-zwendelaars blootlegde, werd door geen enkel Nederlands medium gepubliceerd.

Kortom, toen is waarschijnlijk de kiem gelegd van het grootschalige bedrog dat nu Biden aan de macht heeft geholpen in Washington. Afgaande op mijn aantekeningen als postsorteerder, handelde een van de gestolen albums ook al over een dergelijke fraude, ik meen een titel uit de western-reeks Blueberry, genaamd De Duivels van de Deep State. Naar ik mij herinner speelde inderdaad een woestijnreptiel, een zogeheten Gila-monster, een rol in dat verhaal, dat ik op het toilet in één keer… ik bedoel, dat ik een collega op het toilet in één ruk zag uitlezen. Het zou de moeite waard zijn na te gaan of dit album destijds ook verkrijgbaar was in Seattle, de woonplaats van Bill Gates. Hij is immers, als men de letters van zijn naam ietwat aanpast, het echte Gila-monster.

 

Help professor Karel door de winter!

Als je professor Karel wilt bijstaan in zijn eenzame kruistocht tegen de Deep State  en dat  wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Met een grotere bijdrage steun je hem nog veel meer. Zo help je mee de censuur te doorbreken..

Mijn gekozen donatie € -

You might be interested in

Professor Karel weet raad (13): Op naar Hilversum

Published on

Professor Karel beantwoordt  wekelijks brandende kwesties die leven bij zijn achterban over de tentakels van de Deep State en hoe deze te bestrijden. In deze  aflevering lonkt de professor naar een eigen tv-programma op de televisie met Wim Kieft als bijzit.  

 

Tekst en illustraties: Sjoerd de Jong

 

Beste professor Karel,

Gefeliciteerd met alle aandacht die u – terecht – nu opeens krijgt van de media. Het lijkt wel of ze spijt hebben dat ze u zolang hebben genegeerd! Of ze weten natuurlijk dat u gewoon gelijk hebt, maar durven het niet zelf te zeggen.

Ik kan dat weten want, en dan kom ik bij mijn vraag, ik werk zelf als redacteur bij een bekende talkshow – ik kan beter niet zeggen welke, om redenen die u zult begrijpen. Nou opperde ik laatst in onze redactievergadering om u een keer aan tafel te vragen om te praten over corona en Bill Gates.

Nou, u raadt het al: de hoofdredacteur wou er niks van weten. Ik kreeg wel bijval van collega’s, die zeiden: nou ja, het is óók een stem. Eentje zei nog dat iemand aan het woord laten niet hetzelfde is als het met hem eens zijn (dat ben ik natuurlijk wel, daar niet van). Maar het kwam er niet door, want volgens de baas bent u een ‘complotprofessor’.

Is dit niet gewoon censuur? Wat kunnen wij redacteuren eraan doen?

Josine

 

Geachte heer Karel,

Mijn naam is Kees (achternaam bij mij bekend) en ik ben filiaalchef bij een kiosk in een middelgroot NS-station. Nou gebeurde er gisteren dit. Bij het uitstallen van een nieuw magazine over corona en de complotten van Bill Gates werd ik opeens van achter vastgegrepen door twee jongens met zwart bivakmutsen. Ze trokken het blad uit de schappen, smeten het in een vuilniszak en renden ervandoor. Eentje schold me uit voor ‘kiosk-fascist’. Die kon ik nog net een dreun voor zijn kanis geven. Maar het blad was toen al weg.

Mijn vraag aan u: wat zijn dit voor jongens? Mijn bloed kookte!

Kees

Ik plaats dit keer twee brieven tegelijk, want de situatie in het land begint snel ernstiger te worden. U kunt in deze aangrijpende noodkreten het bewijs zien dat de autoriteiten, ook met behulp van clandestiene middelen, alles in het werk stellen om te verhinderen dat de waarheid boven tafel komt.

Nu moet ik toegeven dat ik gestopt ben met het kijken naar die talk shows, of praatprogramma’s – het niveau is simpelweg te laag, ik heb wel wat beters te doen. Enige tijd heb ik wel geprobeerd met één oog te kijken en ondertussen een van mijn hobby’s te bedrijven, zoals het plakken van modelschepen uit de Tweede Wereldoorlog. Maar nadat ik de slagschepen Bismarck, Yamato én het vliegdekschip Nimitz foutloos in elkaar had gezet – dus ook zonder lijmresten – tijdens een enkele avond, zonder dat er ook maar één interessante opmerking in die programma’s was gemaakt, hield ik het voor gezien.

Een uitzondering maak ik voor het altijd boeiende programma Veronica Inside, waarin de heren Derksen, Gijp en Kieft onder het mom van voetbalanalyse tal van feiten en observaties prijsgeven over de staat van het land. Het decoderen van een uitzending kost mij gewoonlijk wel een paar uur, omdat men natuurlijk de precieze match moet zoeken tussen voetbaltechnische en geopolitieke termen, en dat luistert nauw. Maar ik heb kennissen uit de inlichtingenwereld daar een programmaatje voor laten ontwikkelen en dat werkt uitstekend. Zo kon ik eerder dan de modale kijker zien aankomen dat Derksen zou terugschrikken voor een opstelling als spits van Baudet en zich weer zou gaan concentreren op middenveld en achterhoede. Over Gijp daarentegen maak ik mij lichte zorgen; zijn smetvrees en korte aandachtspanne lijken gedegen analyse van de nieuwe Koude Oorlog in de weg te zitten. Is de man wel serieus genoeg? Gelukkig is er vaak de heer Kieft, een man met enige levenservaring, die feilloos de cynische manier weet bloot te leggen waarop macht in deze wereld werkt. Een zuivere kenner van Realpolitik, die ik graag de hand zou schudden.

Een nog beter idee: ik ben bereid het aanbod in overweging te nemen samen met de heer Kieft de duo-presentatie te doen van een programma over geopolitieke verwikkelingen die doorgaans voor het publiek verborgen worden gehouden. Geen ‘praatprogramma’ – alleen al de frivoliteit van die term geeft aan hoe beroerd het in Nederland is gesteld met de media – maar eerder een denk- of analyseprogramma. Waarin ik zelf analyseer, uiteraard na te hebben nagedacht, en de heer Kieft actief luisterend een bijdrage levert.

Ik wil u voorstellen, beste Josine, dit eens met uw collega’s te bespreken. Met het redactiestatuut in de hand moet het mogelijk zijn uw hoofdredacteur de wacht aan te zeggen. Het hoeft ook allemaal niet veel te kosten. Twee glazen water (geen drank voor de heer Kieft) en een lamp is voldoende. Meer dan één camera-positie is niet nodig, dat leidt alleen maar af. Van gasten of publiek kan uiteraard ook geen sprake zijn, dat kost allemaal maar spreektijd. Kaart u het eens aan, dan wacht ik uw compl… ik bedoel, communicatie af.

Uiteraard zullen wij ook beveiliging nodig hebben, met het oog op intimidatie door knokploegen of clandestiene agenten. Gezien zijn ervaring en motivatie kan kioskhouder Kees ons daarbij waarschijnlijk van dienst zijn.

Er zullen nieuwe tijden aanbreken op de Nederlandse televisie!

 

Help professor Karel door de winter!

Als je professor Karel wilt bijstaan in zijn eenzame kruistocht tegen de Deep State  en dat  wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Met een grotere bijdrage steun je hem nog veel meer. Zo help je mee de censuur te doorbreken..

Mijn gekozen donatie € -

You might be interested in

Professor Karel weet raad (12): Satan in de buurtsuper

Published on

Professor Karel beantwoordt  wekelijks brandende kwesties die leven bij zijn achterban over de tentakels van de Deep State. In deze  aflevering:  drama in de buurtsuper blijkt in gang gezet door de lange arm van Bill Gates.

 

Tekst en illustraties: Sjoerd de Jong

 

Beste professor,

Ik word gek van dat handenwassen. En waarom zegt Rutte er altijd ‘stuk’ bij? Waarom moet alles kapot? Onze elite heeft al zoveel schade aangericht!

Nou overkwam mij het volgende. Bij mijn super moet je sinds kort je handen in een apparaat steken voordat je een karretje pakt; dan wordt er van dat spul op je handen gespoten. Ik wil dat niet, want ik weet niet wat voor spul dat is en wat die apparaten allemaal voor informatie vastleggen. Maar toen ik dus zonder dat te doen de winkel inging, werd ik er door een beveiliger uitgezet. Hij pakte me zo hard beet dat mijn trui scheurde!

Nu krijg ik bovendien te horen dat hij aangifte tegen me heeft gedaan omdat ik hem een ‘zoon van Satan’ heb genoemd. Ja zeg! Je mag ook niks meer zeggen in dit land! Weet u raad?

Priscilla Dekker

 

Mij bereiken veel van deze verontrustende verhalen – terwijl ik dit tik krijg ik alweer enkele mails – maar het is toch elke keer weer schokkend om te lezen hoe onze autoriteiten omgaan met gewone mensen. Ik ben zelf gewend aan de hoon en minachting die men over zich heen krijgt zodra men de gevestigde waarheden durft te betwijfelen of als leugens ontmaskert. Maar ik kan mij nog weren; mensen die zich aanzienlijk minder in de zaken hebben verdiept – dat zijn de meesten – staan machteloos tegenover zulk overheidsgeweld.

Het apparaat dat u beschrijft, ken ik vermoedelijk uit mijn Japanse jaren. De overheid daar maakt er volgens mijn bronnen gebruik van om biometrische data van burgers op te slaan, onder het mom van volksgezondheid. Dat is hier ook de bedoeling, daar zijn duidelijke aanwijzingen voor, zoals dat bevel van Rutte om je handen kapot te wassen. Terwijl hij de zijne nu al maanden in onschuld wast, nietwaar.

Wat kunt u doen tegen deze machtswellust?

Ik zou u allereerst adviseren uw woorden staande te houden. Kijk, wat heeft u nu helemaal gezegd? ‘Satan’ is zoals bekend in tal van wereldgodsdiensten een gebruikelijke aanduiding voor de krachten van het kwade, die niet terugdeinzen voor het scheuren van een trui. Er zijn ook andere. verwante namen in omloop zoals Lucifer, Legioen, Beëlzebub of Bill (Gates). Denkt u ook aan de zestiende-eeuwse geleerde Dr. Faust, die zoals bekend een contract sloot met de demon Mefistofeles, om zijn machtshonger te bevredigen. Met dat duivelse pact was hij een voorloper van (Bill) Gates, die in onze tijd vergelijkbare afspraken heeft gemaakt met de WHO. Ook in de lichtere muziek is dit overigens een bestaand verschijnsel: de zanger Robert Johnson kocht in Mississippi zijn gitaarspel van de Duivel – en het is natuurlijk ook geen toeval dat de Rollende Stenen hun sympathie voor Satan juist uitdrukten in 1968, het jaar van het Tet-offensief in Vietnam, de studentenopstanden in Parijs en Mexico en de moorden op Martin Luther King jr. en Robert Kennedy. Toen werd dus al de mondiale machtsgreep van de elite in gang gezet die u zo bitter opbrak in de super.

Ik zou u daarom aanraden nader onderzoek te doen. Ik vermoed dat het geen toeval is dat juist deze naam u te binnen schoot bij deze beveiliger. U bent iets op het spoor. Het lijkt mij wenselijk dat u het bevolkingsregister van uw woonplaats opvraagt om na te gaan waar de man werd geboren en wat zijn afstamming is. Mogelijk stuit u op genealogische gegevens die uw bewering over zijn afkomst bevestigen. Let u in het bijzonder op achternamen die op welke manier dan ook in verband staan met de namen van grote Europese bankiersfamilies en andere financiers. Vindt u die, dan heeft u de functionaris geen onrecht gedaan, maar hem gewoon correct aangesproken.

De rekening voor de gescheurde trui zou ik in duplicaat doen toekomen aan de Stichting van Bill en Melinda Gates.

 

You might be interested in

1 2 3