Rutte

Professor Karel weet raad (26): Voor Moskou, met liefde

Published on

Professor Karel dicht de kloof tussen burger en wetenschap. In deze aflevering staat onze onversaagde wetenschapper een diplomaat in nood bij en doet hij verslag van zijn mislukte poging premier Rutte het zwijgen op te leggen.

Tekst en illustratie: Sjoerd de Jong

 

Goeden dag professor Karel,

Sorry voor mijne Nederlands, het is zo niet zo goed. Ik heb in deze land nog te kort geweest om zo goed te leren de moeilijke taal. Mijn werken op een mooi groot ambassade helpen mij, maar dat werken moet nu voorbij. Deze regering zegt ik moet land verlaten, nu meteen. Zij geloven niet ik doe het werk dat ik doe, maar heel ander werk. Wat niet mag. Dus weg.

De vraag is aan u: kunt u maken deze regering mij langer te blijven?

Yuri (niet echt naam)

 

Juist. Ik begrijp het. Wie enige ervaring heeft met codeberichten zal inzien dat we hier een delicaat zaakje bij de hand hebben. We weten, dat staat wel vast, dat de Nederlandse regering er om politieke redenen een gewoonte van maakt om geregeld enkele diplomaten van buitenlandse mogendheden uit te zetten, doorgaans met de lachwekkende beschuldiging van spionage. Alsof de streken van onze deep state niet allang op straat liggen! U kunt ze zelf tweewekelijks gedetailleerd nalezen in mijn tijdschrift Totaal Gestoord.

Of nou ja, dat kon u. Ik sluit niet uit dat de nieuwe, tirannieke lockdown die ons deze week is opgelegd, waarbij nu ook de BRUNA-winkels zijn gesloten, mede is bedoeld om de distributie van mijn tijdschrift te saboteren.

Juist daarom is het belangrijk dat de briefschrijver op dit platform aandacht vraagt voor de praktijken waar hij nu zelf de dupe van dreigt te worden. Wij lopen het gevaar dat malafide handelen van de staat onopgemerkt blijft door de collectieve psychose waarin wij opnieuw zijn beland door de waanzinnige toespraak van premier Rutte, maandag. Het internationale SOS-signaal dat ik vanaf de Hofvijver door het raam van het Torentje trachtte te blazen tijdens enkele sleutelpassages, heeft helaas niet kunnen verhinderen dat die toespraak toch weer nationaal werd uitgezonden. Met alle funeste gevolgen.

We moeten er rekening mee houden dat ook de voorgenomen uitzetting van deze Yuri, zo kort voor Ruttes toespraak, verband houdt met het afkondigen van de noodmaatregelen. Mogelijk was deze ambassade-werknemer iets op het spoor gekomen na het lezen van mijn blad en moest hij verdwijnen. Deze regering spaart immers kosten noch moeite om de bevolking angst aan te jagen voor een land met een mooie, grote ambassade als Rusland, dat op het terrein van cybertechnologie en informatiemanagement een aanzienlijke voorsprong heeft op de lompe propagandamachinerie van onze Defensie, die nog steeds werkt met Postbus 51-spotjes. Mensen als Yuri uitzetten dient dan om een vijandbeeld te creëren en de aandacht af te leiden van het werkelijke gevaar dat ons bedreigt en dat juist niet uit het oosten komt maar, in een veelzeggend renversement van rollen en windrichtingen, uit het westen.

Ik bedoel hiermee de Grote Reset die ons stukje bij beetje, en nu dankzij een kunstmatige pandemie in een hogere versnelling, wordt opgelegd door een mondiale elite die overduidelijk mijn boeken niet heeft gelezen. Of die, als men dat nog wel heeft gedaan, er de totaal verkeerde conclusies uit trekt. Overigens vermoed ik – of nee, weet ik wel zeker – dat men de impact van mijn publicaties met opzet heeft geprobeerd te beheersen door in korte tijd populaire uitgaven op de markt te brengen van jongere, veelal zeer slecht geïnformeerde auteurs die het publiek met sprookjes in slaap moeten houden.

Ik denk daarbij met name aan het infantiele cadeauboek van de vlasblonde jongeman die meent dat de meeste mensen wel zo’n beetje in orde zijn. Ja, dat fabeltje wil de elite ons graag doen geloven! Liever dan de minder prettige maar noodzakelijke boodschap die, op basis van de harde feiten, uit mijn werk naar voren komt. Namelijk dat we ons juist grote zorgen dienen te maken over de mensheid in het algemeen, zowel als over de huidige elites, alsmede over bepaalde individuen en dan natuurlijk, in concreto, over Bill Gates.

In plaats daarvan voert men spionagespelletjes op om ons zoet te houden! Alsof wij leven in een roman van John Le Carré of een film van James Bond, die ik overigens sinds het debuut van het lichtgewicht Roger Moore niet meer heb kunnen waarderen. Men moet niet de spot drijven met een ambacht waaraan velen zich met vaderlandslievende bedoelingen hebben gewijd, onwetend van het verschrikkelijke feit dat zij werden misbruikt door de politiek-financiële elite die de wereldbevolking in een toestand van paniek wil houden over zowel de Russen als het evenzeer onschadelijke corona-virus.

Neem nu het idiote verhaal dat de overheid en de media ons recent op de mouw probeerden te spelden over Russische agenten die uit een bestelbusje het kantoor van het OPCW in Den Haag wilden hacken. Agenten van een groep die bekend zou staan als ‘Bruintje Beer’ of ‘Boze Beer’ of iets dergelijks. Haha, wie gelooft dat nu? Men denkt echt dat we gek zijn. Mijn contacten op de Russische ambassade hebben mij overigens verzekerd dat zoiets alleen al in technisch opzicht uitgesloten is, omdat de cyber-apparatuur in het betreffende busje niet verder reikt dan enkele tientallen meters.

Dan die potsierlijke naam! Alsof men niet kan weten dat de Siberische bruine beer (ursus arctos collaris) een vreedzaam zoogdier is dat alleen agressief wordt bij gevaar van omsingeling door anderen en dat bijvoorbeeld in het geheel niet houdt van honing – een feit dat inzet bij inlichtingenwerk nagenoeg onmogelijk maakt. Hoe zou zo’n beer een honey trap moeten zetten? Kortom, het is meer dan waarschijnlijk dat het ook bij dit zogenaamde afluisterincident in Den Haag weer ging om een false flag-actie, bedoeld om de kloof tussen de Nederlandse en de Russische bevolkingen verder te vergroten.

Beste Yuri, u dreigt het zoveelste slachtoffer te worden van dit vuile spel. Ik zal bij mijn internationale contacten nagaan wat ik voor u kan betekenen, dus heeft u even geduld. Uw ambassade heeft mij inmiddels al, zeer vriendelijk, een makkelijk bestuurbare en technisch goed geprepareerde auto ter beschikking gesteld. Daarmee kan ik uw uitzetting op gepaste afstand, dat wil zeggen vanaf de parkeerplaats van de luchthaven, nauwgezet monitoren. De informatie die ik zo verzamel kan de technicus die mij in de auto zal vergezellen, eenvoudig en goed versleuteld (in verband met internationale privacy-bepalingen) direct doorzenden naar uw ongeruste familie thuis!

 

You might be interested in

Professor Karel weet raad (22): Op de bres voor de jeugdcultuur

Published on

Professor Karel dicht de kloof tussen burger en wetenschap. In deze aflevering neemt de onverschrokken wetenschapper het op voor de jeugdcultuur in haar strijd tegen het totalitaire corona-beleid en staat hij stil bij zijn eigen ervaringen op Pinkpop.  

 

Tekst en illustraties: Sjoerd de Jong

 

Yo knappe kop,

Ik schrijf even snel een briefje, kom namelijk net terug uit het politiebureau in Heerenveen en moet zo naar mijn advocaat. Dat komt, ik ben met mijn crew vannacht opgepakt omdat we een feestje hadden gebouwd bij het knooppunt Joure, voor een man of vierhonderd. Gewoon een nachtje lekker hakken onder een viaduct weet je wel, met mobiele apparatuur. Mag niet wegens corona, natuurlijk. Ja, dag! Ik hoor van vrienden dat u het ook helemaal zat bent en raad weet, dus nou ja: wat moet ik doen? Aan mijn advocaat, een of andere geitenwollensokkenfiguur uit de Kringloopwinkel heb ik niks, want die kent niet eens het verschil tussen ambient en techno.

Hellup!

DJ Turd

 

Eh, dit is een interessant vraagstuk. We moeten er even goed naar kijken, want wij kunnen iets leren van alle aspecten van de crisis die wij nu beleven. Nu zijn mijn eigen ervaringen met dergelijke muziekfeesten enigszins beperkt, al heb ik er natuurlijk wel over nagedacht. Dat kan men nalezen in mijn analyse van het festival bij Woodstock, dat een CIA-operatie bleek om jonge generaties onder invloed te brengen van geest-verminderende middelen.

Persoonlijk heb ik slechts enkele van deze bijeenkomsten bezocht, als ik het mij goed herinner het laatst het Pinkpop-festival in 1978. Ik kon dat festivalterrein enige uren bezichtigen, omdat ik het passeerde onderweg naar Aken om een gerucht na te gaan over smokkel in genetisch gemanipuleerde huisdieren door de lokale Grünen. Toen ik langsreed was op het podium een ensemble dat werd aangekondigd als Moeders Mooiste een lied aan het uitvoeren over geologische breuken, zo meende ik te horen. Ik verstond althans iets over ,,een stuk van de rots’’ in de tekst, die overigens kundig werd voorgedragen door een niet onaantrekkelijke zwarte dame. Ik ben uitgestapt en heb het terrein betreden voor nadere visuele observatie, mijn jasje losjes over de schouder geslagen. Binnen korte tijd betrapte ik mijzelf erop dat ik tamelijk vooraan bij het podium de tekst met de bevallige zangeres stond mee te neuriën. Net als de jongere festivalbezoekers naast mij reageerde ik met groot enthousiasme toen zij, in de ban van haar voordracht, haar blouse uittrok en het optreden voltooide in wat ik waarnam als, overigens discreet, ondergoed. Wonderlijk, hoe men gegrepen kan worden door muzikale genres waar men zich gewoonlijk verre van houdt! Ik raakte zelfs zozeer in extase dat omstanders mij op de schouders namen en over het terrein rondleidden, mij onderwijl besprenkelend met diverse biersoorten. Juichend brachten zij mij terug naar mijn auto, waar ik de volgende ochtend met een wat zwaar hoofd ontwaakte. Sindsdien leg ik mij weer toe op klassieke muziek. Het gerucht over de dierensmokkel door de Grünen bleek overigens loos, waarschijnlijk een opzetje van de Duitse politie in het kader van Rasterfahndung naar extremistische netwerken.

Niettemin, het was een gedenkwaardige ervaring. Ik moet daar wel meteen bij zeggen dat dit Pinkpop-festival, zoals ik later heb vastgesteld, beschikte over alle benodigde vergunningen, zodat de vergelijking met uw feest niet geheel opgaat. Dat het verkrijgen van zulke toestemming geen sinecure is werd mij duidelijk toen ik in mijn onderzoek stuitte op een rechtszaak in Californië om het houden van een festival nabij de boerderij van de gefortuneerde popzanger Neil Young. De heer Young, die optrad bij Woodstock maar niet geporteerd was voor een herhaling daarvan bij hem om de hoek, liet er als getuige-deskundige voor de rechtbank geen twijfel aan bestaan: dergelijke feesten gaan gepaard met onmatig drugs- en alcoholgebruik, vandalisme, openbare zedeloosheid en ook steevast met luide muziek. Dat feest ging dus niet door.

Dan uw situatie. Kijk, u bent de dupe van de totalitaire maatregelen van onze overheid, zoals wij allemaal. Die maatregelen hebben niets van doen met een of andere pandemie, maar zijn bedoeld om ons te censureren en aan banden te leggen. Uiteraard hoort daarbij dat muziek dient te worden uitgebannen, dat is een van de eerste ingrepen in een dictatuur. Denkt u aan de Talibaan, die het gebruik van radio’s verboden, of aan de fundamentalisten van Al Shabaab in Mali, die overal gitaren en andere muziekinstrumenten kapot sloegen. Rutte en Van Dissel doen hier niet voor onder, mind you!

Het is nodig en ook moedig dat u zich daartegen verzet. Al moet ik zeggen dat u een tamelijk groot risico nam, het knooppunt bij Joure is volgens informatie van de ANWB recent goed onderhouden, waardoor het moeilijk is voor grote groepen om er te schuilen. Wat kan ik nu voor u betekenen? Om te beginnen kan ik u enkele locaties aanbevelen langs de ringweg-Zuid om Rotterdam die zich volgens mijn bronnen in het Jeugdwerk beter lenen voor clandestiene muzikale groepsvorming – mits u bereid bent enige sonates van Bach in uw repertoire op te nemen. Kunt u mij daarnaast in contact brengen met de zangeres die mij destijds op het Pinkpop-festival imponeerde met haar vertolking van geologische rock? Heeft u haar telefoonnummer? Ik heb het idee dat wij haar expertise kunnen gebruiken, mocht het tot een rechtszaak komen. Blijft u intussen vooral uit de buurt van artiesten zoals de heer Young die ongetwijfeld de zijde van Rutte en Van Dissel zullen kiezen!

 

 

Help professor Karel door de winter!

Als je professor Karel wilt bijstaan in zijn eenzame kruistocht tegen de Deep State  en dat  wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Met een grotere bijdrage steun je hem nog veel meer. Zo help je mee de censuur te doorbreken..

Mijn gekozen donatie € -

You might be interested in

Professor Karel weet raad (18): Humor tegen de Deep State

Published on

Professor Karel dicht de kloof tussen burger en wetenschap. In deze aflevering: de rol van humor in de strijd tegen de ‘Deep State’. Is er nog plaats voor de bevrijdende lach in het zure klimaat van de Covid 19-dominees?

 

Tekst en illustraties: Sjoerd de Jong

 

Beste professor Karel,

 

Ik ben dus tekenaar en ik maak spotprenten. Maar nu vraag ik me af of dat nog kan zonder bedreigd te worden, of erger. Want het liefst teken ik politici en ja, dan moet je de grens een beetje opzoeken. Dus ik had een keer Balkenende die een ezel staat te neuken bijvoorbeeld – die is alweer wat ouder – of Klaver die het met een windmolen staat te doen. Ook een keertje Willem-Alexander en Diederik Gommers die bezig zijn met Famke Louise. O ja, en minister De Jonge aan de gang met een doventolk. Ik ga ze verder niet uitleggen, dan gaat de grap eraf. Ook tekende ik een keertje, net even subtiel iets anders, Rutte en Van Dissel bezig met kettingzagen op de IC.

Maar kan dat nog? Ik krijg de laatste tijd alleen maar zure reacties. Is dit land zijn gevoel voor humor kwijt?

No Ta Boe (niet mijn echte naam)

 

Goede vraag, Ta Boe! Dit vraagstuk moest ook dringend een keer aan de orde komen. Het is een belangrijke kwestie, die ik in de loop der jaren al vele malen heb bestudeerd, en die in de kunstmatige crisistoestand waarin wij nu verkeren alleen maar urgenter is geworden. Weten wij nog wel wat humor is? Zijn wij al dusdanig in de greep van de Deep State dat het lachen ons is vergaan? Of zelfs zozeer dat wij, gehersenspoeld door de post-humane vaccinatie-maffia, al niet eens meer weten hoe dat klinkt, een bevrijdende lach?

Nu heb ik met dit vraagstuk in mijn loopbaan reeds op verschillende manieren te maken gehad. Als verslaggever in Azië heb ik mijn gevoel voor humor zowel in de breedte als in de diepte kunnen toetsen en ontwikkelen, in contacten met talrijke andere culturen, elk met een eigen sensibiliteit voor het komische of absurde. Dat gaat natuurlijk niet zomaar. Misverstanden liggen op de loer, hetgeen op zichzelf ook weer een bron kan zijn van heel aardig amusement. Aanvankelijk was het voor mij bijvoorbeeld enigszins wennen, moet ik toegeven, dat men in Japanse parken, warenhuizen, en metrowagons spontaan in lachen uitbarstte bij mijn geopolitieke uiteenzettingen. Pas later begreep ik dat dit natuurlijk een uiting was van respect en bewondering.

Een totaal omgekeerde ervaring had ik in recenter tijden bij lezingen in de VS en Duitsland, waar het publiek met een curieuze stilte reageerde op enige van mijn kwinkslagen over de zogenaamde aanslagen van 9/11 en het komische officiële verhaal daarover. Ook mijn geestige kanttekeningen bij de rol van bepaalde buitenlandse inlichtingendiensten bij die geconstrueerde gebeurtenis werden niet begrepen, wat aantoont dat de indoctrinatie in die omgevingen reeds vergevorderd is. Dan blijft inderdaad soms alleen de humor over, als drager van onaangename waarheden. Overigens hoeft dat niet altijd het geval te zijn: ik vermaak mij zelf ’s avonds thuis nog geregeld met wat oudere video-opnames van Tommy Cooper, een meesterlijk humorist. Voor het slapen gaan kan soms ook een sketch van De Mounties mij plezieren, maar dat is eigenlijk meer nostalgie naar de tijd dat ik nog een stuk jonger was, nietwaar.

Goed. Ook de slepende corona-crisis die de autoriteiten ons hebben opgelegd biedt volop stof voor humor, een vorm van creativiteit die altijd ontregelend werkt op machthebbers. U geeft daar zelf enkele geslaagde voorbeelden van, haha! Rutte en van Dissel aan het werk met een kettingzaag – ja, die is goed. Mag ik nog enige suggesties doen voor satirische afbeeldingen? Denkt u ook eens aan het ongemak van spatschermen aan de dis, of de ongepaste schoenen van minister De Jonge, het geklungel met de totaal onnodige 1,5 meter afstand en het eindeloze gerommel met mondkapjes…Covid-19 is een ware komische goudmijn! Onthoudt u vooral dit: onze autoriteiten vrezen niets zozeer als de oneerbiedige lach, die natuurlijk feilloos hun manipulaties en leugens ontmaskert. Geen wonder dat Rutte en De Jonge zich bij hun persconferenties opstellen als zure dominees. Ook die presentaties, die overigens aardig in de buurt komen van geflopte Oudejaarsconferences, geven mij vaak aanleiding voor een gulle lach. Geloven deze mensen zelf wat ze zeggen?

Kortom, beste tekenaar, laat u niet ontmoedigen. U hoort bij de monniken die het vuur van onze beschaving brandend houden! Bij mijn eerstvolgende bezoek aan Tokio zal ik enkele spotprenten van uw hand – ik denk bijvoorbeeld aan Klaver en de windmolens – eigenhandig in de metro bevestigen. Daar heeft men tenminste nog wél gevoel voor relativerende humor. Werkt u voort, in de lichte traditie van Erasmus en De Mounties!

 

Help professor Karel door de winter!

Als je professor Karel wilt bijstaan in zijn eenzame kruistocht tegen de Deep State  en dat  wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Met een grotere bijdrage steun je hem nog veel meer. Zo help je mee de censuur te doorbreken..

Mijn gekozen donatie € -

You might be interested in

Dagkoers monarchie daalt

Willem-Alexander schijnt zich niet druk te maken om zijn dalende populariteit. Net als moeder Beatrix doet hij peilingen af als

Professor Karel weet raad (17): het complot tegen Kerst

Published on

Professor Karel dicht de kloof tussen burger en wetenschap met een handige vraag- en antwoordrubriek over de tentakels van de Deep State op internationaal, landelijk én lokaal niveau.  In deze aflevering: het complot tegen de Kerstviering. 

 

Tekst en illustraties: Sjoerd de Jong

 

Gezegende groet, professor Karel

Met enige schroom wend ik mij tot u met vragen rond het Kerstfeest. Schroom, omdat men van mij als lid van de orde van onze Lieve Heer Jezus toch zou mogen verwachten dat ik de antwoorden ken, of toch in elk geval de richting in dewelke deze gezocht zouden moeten worden.

Nochtans, de jongste persconferentie van onze minister-president afgelopen dinsdag doet mij in het duister tasten. Waarom laat de goede man zoveel onzekerheid bestaan over de viering van dit Heilige Feest? Beseft men wel hoe de twijfel daaromtrent afbreuk doet aan het geestelijk welzijn van onze lieve mensen? Ziet hij zichzelf niet als de herder aan wie een kudde is toevertrouwd? Hoe moeten wij geestelijken ons voorbereiden op een decembermaand zonder de beloftevolle Ster van Bethlehem?

Pater Frans van Prikkeldonk, s.j.

 

Okay. Het verbaast mij eerlijk gezegd niet dat mijn hulp nu ook wordt ingeroepen door de Heilige Kerk. Reeds tijdens mijn jaren in Azië wendden zich predikers van diverse geloofsrichtingen tot mij met zorgen over de geestelijke vergiftging van hun volgelingen door de Deep State. Zo heb ik, bijvoorbeeld, een Japans-christelijke jongerenvereniging ervan kunnen overtuigen niet langer gezamenlijk te kijken naar de wekelijkse uitzendingen van het tv-programma Bonanza, wegens de duidelijk neoconservatieve indoctrinatie in dit zogeheten ‘amusement’. Deze jongeren knapten hier zienderogen van op, ook het aantal incidenten met Colt 45-replica’s daalde daarna sterk.

Kerstmis is een ingewikkelder verhaal, daar moeten we even goed bij stilstaan. Kijk, ik heb zelf natuurlijk altijd twijfels gehad aan het officiële verhaal, zoals dat eeuwenlang is verbreid door de mainstream apostelen en theologen. Dat kán eenvoudigweg niet kloppen. De onwaarschijnlijkheden zijn te talrijk en groot: neem de aankondiging door een zogeheten ‘engel’, de maagdelijke geboorte (niet te verwarren met de onbevlekte ontvangenis), de eerdergenoemde ster van Bethlehem die aan het firmament verschijnt.

Men kan dat allemaal alleen geloven, als men aanneemt dat de natuurwetten op dat moment in de geschiedenis allemaal even waren opgeschort! Dat is dus precies wat men moet aannemen volgens de politici en media die volhouden dat het instorten van het WTC op 9/11 werd veroorzaakt door brand na de inslag van gekaapte vliegtuigen. Wie gelooft dat nog?

Niettemin, ook ik zie grote waarde in het Kerstverhaal. Mits het de mensen lukt om door de oppervlakkige verhalen heen te kijken, naar de échte feiten. Laten we het bijvoorbeeld eens hebben over de volkstelling die keizer Augustus zou hebben uitgeschreven, waardoor Jozef en Maria volgens de Evangelist Lucas op pad moesten. Dat zou nodig zijn geweest omdat ‘het hele rijk moest worden ingeschreven’ (Lucas 2:1-7). Kijk, dat verhaal is natuurlijk ongeloofwaardig: de Mossad zou nooit hebben toegestaan dat een vreemde mogendheid de hele Israëlische bevolking zou gaan registreren. Dat is eenvoudigweg ondenkbaar. Iedereen die wel eens iets over die dienst heeft gelezen weet dat.

Toch kan je in dit verhaal, mits met enige kennis van zaken, een waarschuwing zien voor onze huidige situatie. De Romeinse volkstelling kan men beschouwen als een eerste aanzet naar de totalitaire maatregelen die ons nu in het ‘hele rijk’ worden opgelegd tijdens de kunstmatige corona-pandemie. En het gaat verder, daar moeten we het nog over hebben. In de drie wijzen uit het Oosten die het pasgeboren kindje komen inpalmen met dure cadeaus, herkent men immers zonder veel moeite Rutte, De Jonge en Van Dissel, die de net gearriveerde pandemie verwelkomen. En dan is er die Ster van Bethlehem. Daar zong de Canadese mysticus Neil Young al eens over dat die ‘misschien helemaal geen ster was’’. Dat had hij goed gezien, al formuleerde deze artiest het natuurlijk wat, nu ja, primitief. Het was inderdaad geen ster, het was de glinsterende chip die Bill Gates in ons brein wil laten implanteren, die aan de hemel verscheen als de grote belofte voor de toekomst.

Kortom, pater, ik denk dat nu wel duidelijk is waarom het kabinet geen haast wil maken met de viering van dit sterk symbolische feest. Het gevaar is te groot dat mensen, die hopelijk al enigszins zijn wakker geschud door mijn publicaties, door deze religieuze boodschap ineens gaan beseffen wat er werkelijk aan de hand is in de wereld. Het is uiteraard ook geen toeval dat Bill Gates en andere leden van de elite de Amerikaanse bevolking hebben geprobeerd op te leggen elkaar niet langer Happy Christmas te wensen, maar Happy Holidays. Trump verzette zich daar zoals bekend tegen, en ook dat was een reden om hem uit te schakelen middels grootscheepse fraude en obstructie.

Ik moet helaas afronden, al hebben we er nog niet genoeg over gezegd. Ik kan u alleen aanraden het feest gewoon te vieren, met zoveel gelovigen tegelijk. Legt u daarbij wel exemplaren van mijn nieuwe tijdschrift klaar, dan brandt er tenminste nog enig licht in de ons opgelegde duisternis!

 

Help professor Karel door de winter!

Als je professor Karel wilt bijstaan in zijn eenzame kruistocht tegen de Deep State  en dat  wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Met een grotere bijdrage steun je hem nog veel meer. Zo help je mee de censuur te doorbreken..

Mijn gekozen donatie € -

You might be interested in

Professor Karel weet raad (16): Creatief met Lego

Published on

Professor Karel dicht de kloof tussen burger en wetenschap met een handige vraag- en antwoordrubriek over de tentakels van de Deep State op internationaal, landelijk én lokaal niveau.  In deze aflevering: het Lego-complot. 

 

Tekst en illustraties: Sjoerd de Jong

 

Beste professor Karel,

Sinds we in lockdown zitten speelt onze jongste, een leuk kereltje van zes (naam bij ons bekend) constant met de LEGO Super Heroes76088, Thor versus de Hulk, elektrisch oplaadbare exemplaren. Hij heeft er veel plezier in, maar ik begin me nu zorgen te maken. Soms horen we hem ’s nachts lachen en in zichzelf praten. Gisteren verscheen hij als de Hulk aan het ontbijt, van top tot teen groen geverfd. Toen ik, Jack, hem vroeg waarom, zei hij: ‘Het einde is nabij, papa, ook voor jou!’

Hij is al een keer van school gestuurd, omdat hij kinderen bang maakte met grommende geluiden en gebaren. Ik vond in zijn kamer laatst kladjes van hem met telkens deze zin: ‘Spelen is de hel, de hel is mijn spel.’ Honderden keren achter elkaar!

Maken we ons terecht zorgen? Wat kunnen we doen?

Jack en Wendy van de Uitdrijver

 

Het is werkelijk schokkend om dit te lezen. Mij bereiken meer van dit soort dramatische verhalen. We zien hier de grote psychische schade die de corona-terreur aanricht in het kinderbrein. Het is in feite een misdaad tegen de mensheid dat Rutte, in dienst van Bill Gates, een klein kind op deze manier voor het leven laat beschadigen, allemaal door een verzonnen virus waar we zogenaamd mee in oorlog zijn en dat ons dwingt tegennatuurlijk lang thuis te blijven. Dat isolement kan funeste gevolgen hebben, bij uitstek voor mensen die kleiner behuisd zijn dan ik dat toevallig ben. Nou ja, toevallig, dat is niet helemaal het geval: ik heb mijn woonruimte natuurlijk vooral te danken aan het succes van mijn professionele verslaggeving en analyses. Het is niet zo dat het mij is komen aanwaaien. Bovendien heb ik door het gevoelige karakter van mijn werk nu eenmaal ook veel ruimte nodig. Allereerst voor mijn dossiers, die ik in duplicaat in diverse kluizen met andere ontsluitingsmechanismen bewaar. Maar daarnaast ook om bepaalde plekken in huis absoluut veilig te maken voor elektronische surveillance. Lagen aluminiumfolie aanbrengen op veel te weinig vierkante meters heeft geen enkele zin. Maar goed.

Dan het drama van uw zoon. Kijk, mijn journalistieke werk in Azië heeft me geleerd dat de kindergeest aanzienlijk minder bevattelijk is voor allerlei zaken die de autoriteiten ons proberen wijs te maken. Kinderen zijn onbevangen en stellen telkens de goede vragen. Oh ja, is de aarde rond? Hoe weten we dat eigenlijk? Een Maanlanding? Waar komen die beelden vandaan en hoe weten we dat ze niet zijn gemanipuleerd? Zwarte Piet door de schoorsteen? Was de aanleg van centrale verwarming in de Nederlandse woningvoorraad sinds de jaren zestig dan een politiek opzetje naar zijn afschaffing?

Dat soort vragen.

Uw zoon is duidelijk in deze fase. Uit zijn spel met Thor en Hulk (we herkennen in deze Action Figures respectievelijk de autoritaire Van Dissel en de flexibele Rutte) blijkt grote maatschappelijke betrokkenheid. Onvermijdelijk is dan dat zijn kritische geest niet op prijs wordt gesteld door de omgeving, bijvoorbeeld door de leiding van zijn school of leraren. Daar kwam dit jaar corona nog eens bij, en dat heeft dergelijke tendensen extreem versterkt. Wie niet in de pas loopt, wordt buitengesloten en belachelijk gemaakt. Ik weet er alles van!

Dat gedwongen isolement begint hem nu duidelijk parten te spelen. Vooral de uitspraak die hij aan het ontbijt tegenover u deed, verontrust mij. Feitelijk is het natuurlijk waar wat hij zegt, er is niets op af te dingen. Zomin als op het tekstje dat hij op zijn kamertje heeft gemaakt. Maar het repeteren ervan wijst op trauma en opgekropte agressie. U weet, kinderen zijn een geliefd doelwit van clandestiene organisaties die ons willen manipuleren of chanteren, juist omdat zij zo waardevol onbevangen en kritisch zijn. De pedofiele netwerken die kinderen ontvoeren, waar men nu zoveel van hoort (ik heb nog geen tijd gehad die zaak grondig te bestuderen) zouden kunnen passen in een groter plan waarvan we het bestaan al kennen, namelijk om de menselijke geest en reproductie wereldwijd met digitale middelen te leren beheersen. Ook de mondiale vaccinatieprogramma’s dienen natuurlijk dat doel. Kijk, over volwassenen zei de Amerikaanse president Theodore Roosevelt ooit dat  ‘als je ze bij de ballen hebt, hun hart en geest vanzelf volgen’. Maar het omgekeerde is natuurlijk ook waar, zeker voor kinderen!

Ik maak mij dan ook zorgen of uw zoon niet reeds ten prooi is gevallen aan een dergelijke organisatie en momenteel halverwege een staat verkeert van trans-humane robotisering. U kunt dat vrij eenvoudig controleren. Gaat u ’s nachts zijn kamer binnen (zonder hem wakker te maken) en kijkt u dan waar het elektriciteitssnoer van zijn speelgoed heengaat. Zijn het Thor en De Hulk die hij aan het opladen is, dan is er vooralsnog geen probleem. Verdwijnt het snoer in uw zoon, dan is het waarschijnlijk al te laat.

 

Help professor Karel door de winter!

Als je professor Karel wilt bijstaan in zijn eenzame kruistocht tegen de Deep State  en dat  wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Met een grotere bijdrage steun je hem nog veel meer. Zo help je mee de censuur te doorbreken..

Mijn gekozen donatie € -

You might be interested in

Complotprofessor Karel weet raad (9): Covid-19, UFO’s en de Zuidpool

Published on

Professor Karel beantwoordt  wekelijks brandende vragen vanuit zijn achterban over de tentakels van de Deep State. In deze aflevering: vanaf welke UFO-basis werd het Covid-19-virus nu precies verspreid? 

 

Tekst en illustraties: Sjoerd de Jong

 

Geachte professor Karel,

Hoe gaat het met U? Dank u wel voor uw fantastische bijdragen. Ik geniet er elke keer van en steek er ook heel veel van op. Ongelooflijk dat we zo voor de gek gehouden worden en het vaak zelf niet eens door hebben in ons brein! Gelukkig brengt u daar verandering in.

Maar wat ik wilde vragen. Is u bekend vanaf welke UFO-basis het signaal is gegeven om te beginnen met de verspreiding van Covid-19? Ik hoor daar verschillende dingen over en weet niet goed wie ik moet geloven. Ik lees dat het kwam het van Antarctica, waar zoals u weet admiraal Robert C. Byrd in 1947 verdween. Maar anderen hebben het op internet juist over de Zuidpool, waar ook een basis is. Of staan die twee in verbinding?

Kunt u me helpen? Ik lig er wakker van. Het is zoveel om te bevatten!

Agnes Sietsevlieger,

Barendrecht

 

Okay. Dit is een ingewikkelde kwestie. Ik ben natuurlijk geen geoloog, hoewel ik de geschiedenis en de belangrijkste theorieën van dat vakgebied wel een keer heb doorgenomen, gedurende een vrij lang weekend. Dus het lijkt me goed dat we eerst even vaststellen dat er nog heel veel onduidelijk is over wat er zich nu eigenlijk afspeelt tussen die zogenaamde ‘polen’. Kijk, op school leren we allemaal al jaren, of zelfs eeuwen, dat de Aarde een soort bol is, die dan om een as zou draaien, die ook nog eens een beetje scheef staan. Daar zouden we dan de seizoenen aan te danken hebben, heet het.

Ik heb dat altijd een ongeloofwaardig verhaal gevonden. Het komt er gewoon op neer dat de autoriteiten weer eens doen of we hier te maken hebben met een natuurverschijnsel. Dus met iets waar wij geen greep op hebben maar dat we maar over ons heen moeten laten komen, als gehoorzame burgers of zeg maar liever gewoon onderdanen. Dat is allemaal TINA-ideologie, nietwaar, de machtige stroming die zegt there is no alternative, zoals Thatcher beweerde over het kapitalisme. Op die manier probeert de elite ons voor te spiegelen dat er niks anders opzit dan ons maar te schikken, natuurlijk.

Zo is het ook met die polen, nietwaar. Ze staan in elke editie van de Bos Atlas, ook de meest recente die ik in huis heb, en dat is natuurlijk geen toeval. Men wil ons met zulke gecoördineerde acties doen geloven dat er maar één, officiële manier is om de wereld in te delen, namelijk van Noord naar Zuid, van de ene pool naar de andere. Het doel daarvan is waarschijnlijk vooral – we weten het niet helemaal zeker, er zijn meer mogelijkheden – de complete mondiale informatiestroom te beheersen. Het idee is dan, dat die van de ene pool naar de andere wordt geleid, vanuit de machtscentra die zich zelf buiten beide polen bevinden, namelijk in Washington, Brussel en New York.

Dat blijkt een lange geschiedenis te hebben, voor wie zich er een beetje in verdiept. Waarom denkt u dat er ook in de elektrotechniek al eeuwen geleden sprake was van ‘polen’. Toeval? Natuurlijk niet, met zulk taalgebruik verraadt men zich. Net als met het modieuze geopolitieke idee van een ‘multipolaire’ wereld dat de elites proberen te introduceren, een desinformatiecampagne om ons te doen geloven dat er niet slechts twee polen zijn, wat dus al een verzinsel is, maar zelfs vele – zodat niemand meer verantwoordelijk is en men dus vanuit Washington geheel straffeloos zijn gang kan gaan. Vergeet ook niet, de term ‘bipolair’ duidt op een psychiatrische toestand!

Er zijn natuurlijk wel een paar mensen die dit zoals ik aanvoelen. Ik weet niet of u The Thing (1982) kent, maar daarin wordt het tamelijk goed uitgelegd. In die documentaire blijkt de ‘pool’ een dekmantel voor clandestiene psy-ops en false flag-operaties vanuit het Westen. Niet voor niets werd die film door vooraanstaande critici afgekraakt; de waarheid moest natuurlijk verborgen blijven voor het publiek. Ik denk trouwens ook, soms, aan het boek van mijn oude collega H.J.A. Hofland, Op zoek naar de pool. Die titel – over de inhoud laat ik mij liever niet uit – was een zuiver voorbeeld van het tegels lichten dat nu geheel uit de journalistiek is verdwenen.

Maar weest u gerust, ik blijf natuurlijk poolshoogte nemen, zoals het heet. Ik kan niet anders, er staat te veel op het spel!

 

You might be interested in

Complotprofessor Karel weet raad (7): Kraak de code

Published on

Professor Karel beantwoordt  wekelijks brandende vragen vanuit zijn achterban over de tentakels van de Deep State. In deze aflevering: professor Karel staat een oudgediende van de kraakbeweging bij.

Tekst en illustraties: Sjoerd de Jong

 

Houdoe professor Karel,

 

Nu de regering weer nieuwe fascistische maatregelen bekend heeft gemaakt om ons eronder te houden, wil ik het Inbraak Management Team graag een strategisch advies vragen. Want fuck it, hoe lang pikken we dit nog?

Mijn naam is Willem, in het kraakwereldje ben ik ook wel bekend als ‘Ketel’. Ja, omdat ik liever jenever dronk. Of drink eigenlijk. In ons pand hebben de meesten een bijnaam, mijn beste maat heet ‘Kantel’, die kan gasmeters kantelen. Je hebt ook ‘Tang’, die ‘s nachts fietsen haalt en, best grappig , ‘Tegel’. Die heeft in de jaren tachtig een keer een stoeptegel op zijn knar gehad, dat kan je nu nog zien. En er is ‘Bor’, die heet zo omdat hij bij acties heel goed een politiesirene kan nadoen, zoals Bor de Wolf uit de Fabeltjeskrant.

Maar nu komt het. Bor had gisteren voorgesteld om na de nieuwe fascistische maatregelen van Rutte een kraak te doen in het dichtstbijzijnde eetcafé, en daar over onze strategie te vergaderen tijdens een vegetarische bami-maaltijd.

Wat blijkt? Komt hij aanzetten met vijf van die plexiglas spatschermen, die we van hem moesten opdoen, voor zijn en onze veiligheid. Ja zeg! Om hem een lol te doen, deden we het, maar bij het eten spetterde het vreselijk. Bovendien, dat ding lijkt als twee druppels virus op een ME-helm en ik kreeg dus hele nare flashbacks, want ik heb slechte ervaringen met de Mobiele Eenheid. Kortom, hele etentje verpest en ook geen nieuwe strategie.

Mijn vraag aan uw team is: is dit bewust en is die spathelm gewoon een zoveelste pesterijtje van de fascistische staat om ons na zoveel jaar nog een keertje te fucken?

 

Willem “Ketel”

 

Een belangwekkende vraag, beste Ketel. Maar mag ik u eerst complimenteren met de door u gebruikte schuilnamen? Uit mijn jarenlange contacten in de inlichtingenwereld weet ik hoe belangrijk het is dat men zijn identiteit weet te verbergen. Ik heb dat nu ook in het Inbraak Management Team ingevoerd, zodat wij kunnen communiceren zonder dat Van Dissel ons herkent. Het team heeft bronnen in zijn naaste omgeving, professioneel en privé.

Tijdens mijn lange journalistieke loopbaan gebruikte ik zelf vaak combinaties van kleuren en huiselijke objecten. Zoals ‘Groene Fluitketel’, een naam die ik in Azië veel gebruikte, of ‘Blauwe Schroefdop’. Het blijft ingewikkeld, ook deze methode is niet waterdicht. Met ‘Paars Washandje’ moest ik bijvoorbeeld stoppen toen het eerste Paarse kabinet in Nederland aantrad, het leidde tot onprettige misverstanden in mijn internationale contacten. ‘Rode Zeepsop’, dat ik gebruikte in de Sovjet-Unie, heb ik opgegeven toen Gorbatsjov zich had laten inpakken door Reagan, het begin van heel veel ellende.

Het goede van uw codenamen is dat die zowel algemeen zijn (er zijn vele merken jenever in omloop) als ook verwijzen naar een individu; ik neem althans aan dat u de enige in uw pand bent Ketel die verkiest boven het in de kraakwereld populaire bier in blik of uit beugelflesjes.

Toch even een kanttekening. Want ik zie hier ook een risico. Juist door die herkenbare verwijzing naar een individu is deze code vrij eenvoudig te kraken voor een kennis of infiltrant. Het staat vast dat de BVD reeds in de jaren tachtig infiltranten plaatste in kraakpanden om informatie te verzamelen over de bewoners. U hoeft dus maar een paar keer te zijn gespot met uw fles of u kunt door de mand zijn gevallen. Hetzelfde geldt mutatis mutandis voor uw maten Kantel en Tang. Uw vriend Tegel zou ik hoe dan ook aanraden een andere codenaam te kiezen, gezien het fysieke spoor in de schedel.

Nu dat zogeheten spatmasker, ook wel gelaats- of gezichtsscherm genoemd, en uw vraag om strategie-advies. Ik denk dat u iets op het spoor bent. Kijk, het is natuurlijk geen toeval dat deze schermen al maanden eenvoudig te verkrijgen waren (voor minder dan tien euro), terwijl er zogenaamd een tekort zou zijn aan mondkapjes en testapparatuur. Wie gelooft dat? Ik denk dat we ervan kunnen uitgaan dat de nieuwe mondkapjesplicht een opmaat is naar het verplichte spatmasker, niet alleen op straat maar ook 24/7 thuis.

Waar u ook over moet nadenken, is de opvallende rol van uw vriend Bor. Waarom kwam juist hij met deze schermen? Was hij het die de bami bereidde of bestelde? Wat weet u eigenlijk van deze Bor? Droeg hij bij eerdere actiemomenten al een mondkapje? Of een brommerhelm? Uw uitleg van zijn bijnaam suggereert dat hij ongebruikelijk goed op de hoogte is van politiemethodes. Na ruggenspraak met de andere leden van het IMT moet ik u zeggen: alles wijst er op dat hij de infiltrant is in uw pand.

Stelt u hem op de proef: nodig hem uit voor een confrontatie met de andere leden van uw groep en zeg hem dat u van welingelichte bronnen heeft begrepen dat zijn codenaam bij de AIVD ‘Groene Bami’ is. Trek dan zijn gezichtsmasker af en observeer zijn reactie. Begint hij te loeien als een ambulancesirene, dan weet u hoe laat het is.

 

 

You might be interested in

Complotprofessor Karel weet raad (4): De verborgen boodschappen van Mark Rutte

Published on

Onze immer waakzame complotprofessor Karel zat maandag ook aan de beeldbuis gekleefd om de Corona-persconferentie van premier Rutte te analyseren op signalen die voor anderen verborgen blijven. Deel 4 van de serie waarin de koene wetenschapper ingaat op brandende kwesties vanuit zijn achterban.

Tekst en illustratie: Sjoerd de Jong

Yo professor Karel,

Hoe gaat het net u? Hopelijk goed. Met mij niet zo. Dat komt, ik zie er geen gat meer in door die nieuwe corona-maatregelen. Kijk, op zich is het best fijn dat ik nu al maanden sommige mensen niet hoef te zien, dat komt door wat ik heb meegemaakt, daar zal ik u verder niet mee lastig vallen. Maar waar ik dus echt gestrest van raak, is dat het café waar ik zeg maar dans, want ik heb dus geen zin in een studielening, dat dat nu al om 10 uur dicht moet. Ik bedoel, hallo? Dan begin ik er net een beetje in te komen, weet je.

Mijn vraag aan u is: kan ik hier nog soort van onderuit? Of krijg ik dan meteen zeg maar de corona-politie op mijn dak? Helpt het misschien als ik de hele tijd wel een mondkapje om hou? Wat denkt u?

Dus dat.
Tiffany

Ja, deze maatregelen geven aan dat men volledig de greep op de zaak aan het verliezen is. Ik weet niet of iedereen het heeft gezien of beseft, maar mij viel op dat Rutte tijdens de persconferentie maandag opeens een hand door zijn haar haalde. Dat betekent dat hij ten einde raad is. Doorwoelen van het kapsel, met een bepaald aantal vingers en in een bepaalde richting, is een bekend signaal in bepaalde geheime genootschappen, zeg maar een soort van S.O.S. Ook dat dit keer door Rutte expliciet de kappersbranche werd genoemd, wijst daarop.

Maar we moeten niet uitsluiten dat er meer achter zit. Want om op de vraag van deze jongedame – althans, dat neem ik aan – in te gaan, het is natuurlijk geen toeval dat juist de jeugd opnieuw de dupe wordt van deze maatregelen. Als je een beetje verstand hebt van geschiedenis, dan weet je dat regeringen er alles aan doen om de jeugd te manipuleren. Kijk eens naar Wit-Rusland, waar jongeren volgens mijn informatie door de CIA en EU via mondkapjes opruiende middelen krijgen toegediend zonder dat ze het weten. Daar lees je natuurlijk niets over in de media, nietwaar, maar het is goed mogelijk dat ons ook zoiets te wachten staat. Het is ook niet zo’n hele grote stap van een kapje om je mond naar een chip in je kop, daar gaat het om.

Okay, wat de concrete vraag betreft moet ik toegeven dat het alweer een tijdje geleden is dat ik een dergelijke dansgelegenheid heb bezocht, als ik de vraag van de jongedame goed begrijp. Tijdens mijn jaren als journalist in Azië nam ik wel geregeld een kijkje in bepaalde clubs, omdat je daar de soort van mensen treft dat in de deep state de dienst uitmaakt, zeg maar. Ik ben er mee gestopt omdat ik op een avond begon te vermoeden dat men iets door mijn drankje deed; na het twaalfde glas begon alles voor mijn ogen te draaien!

Maar goed, ik begrijp het probleem. Je moet je realiseren dat de tijden ook wel sterk zijn veranderd. In mijn jeugd zaten we in het weekend soms urenlang op een telefooncel, dat was avontuurlijk genoeg. Of, als we echt spanning zochten, op een elektriciteitshuisje. Ja, er werd wel eens wat bij gedronken en gerookt, moet ik toegeven, soms een sigaar, maar dat was bijzaak.

Dat is nu allemaal totaal anders. De techniek staat niet stil, ook niet die van het manipuleren, begrijp je. Daarom sluit ik niet uit dat er in die oekazes – zo mag je het toch gerust noemen – ook telkens sprake is van ‘het licht aandoen’, eerst om middernacht en nu dus al om 22.00 uur. Van knipperende lampen is allang vastgesteld dat men ervan onder hypnose kan raken. Dat is mij overkomen in Hong Kong, in een club waar ik destijds onderzoek deed naar infiltratie van de gokwereld door geheime diensten. Ik heb het bloknoot bewaard dat ik toen bij me had, maar door de trancetoestand waar ik in geraakte staat mij niet meer precies bij wat ik bedoelde met ‘Mossad = 356/7 & NAVO $$$ -35, !!! mits 75 % (NMP x EU)’. Dat was natuurlijk ook de opzet.

Hou er dus rekening mee, jongedame, dat het licht in uw club wordt gebruikt voor mentale herprogrammering, zeker in combinatie met het mondkapje. Ik kan u het beste aanraden op E-Bay of Marktplaats op zoek te gaan naar een betrouwbare, maar betaalbare antieke telefooncel. Daar kunt u opklimmen, met uw matties. U bent er veilig voor licht én straling. Overigens, mocht er naar de cel worden gebeld terwijl u erop zit: niet opnemen!

<

You might be interested in

Gezond Verstand: complotprofessor Karel legt het nog één keer uit

Published on

De kloof tussen wetenschap en burger wordt gedicht door een nieuwe fenomeen in universitair Nederland: de complotprofessor. Professor Karel, grootmeester van de grondige analyse, deconstrueert in Café Wereldleed tot in de finesses de kunstmatig geregisseerde werkelijkheid waarin we leven. Wat speelt er werkelijk bij de duidelijk kunstmatige corona-pandemie? Welke totalitaire bedoelingen zijn hier in het spel? Wat is de rol van de CIA, de Mossad en de NSA? En wat deed de chimpansee Ham in outer space?

 
Tekst en illustraties: Sjoerd de Jong

Waar waren we gebleven? O ja, ik zei het vorige keer al: je moet gewoon niet geloven wat ze je vertellen. Het klópt niet. Nog beter: geloof liever niets. Denk om te beginnen na: hoe weten we dit? Wat weten we? Nou ja, we weten één ding zeker: het officiële verhaal klopt niet. We worden belazerd.

Onlangs had ik die leuke jongen met dat lange haar op bezoek, je weet wel die dansleraar die het officiële verhaal ook niet gelooft. Ik bedoel, een soort griep die zo gevaarlijk zou zijn dat de halve wereld zichzelf opsluit, wie gelooft dat? Dan kun je net zo goed geloven dat een handjevol terroristen het World Trade Center in New York heeft laten instorten, of iets dergelijks. Hoe naïef kun je zijn? Dan ken je gewoon de feiten niet. En die liggen voor het oprapen!

Ik heb hem toen ook uitgelegd, die jongen met dat lange haar bedoel ik, dat ze in Washington en Den Haag waarschijnlijk denken dat we echt gek zijn. Ja, ‘complotdenker’ heet je dan. Dat is natuurlijk een doorzichtige poging van the powers that be om je onschadelijk te maken. Maar de agressie waarmee dat gebeurt, geeft wel aan dat ze bang worden. Begrijpelijk, want je voelt dat de zaak kantelt. De mensen geloven het niet meer. Ik had het laatst nog bij de groenteboer, een heel simpele man, die zei opeens: ik geloof het gewoon niet meer. Het is fake. Dus ja, we gaan de goeie kant op.

Laten we dat voor de kijkers nog eens wat proberen uit te diepen, okee?

Dan moet je eerst goed kijken: wat weten we eigenlijk wél? Wat zijn de feiten? Een voorbeeld. We wéten dat Joop den Uyl geen villa had in België. Dus dat klopt al niet. Maar dan moet je meteen vragen: waar had hij dan wél een villa? En wie heeft daar belang bij? Je moet je eigen onderzoek doen. Veel lezen ook. Ik heb over die villa bijvoorbeeld dagenlang Funda bekeken, of hoe heet dat: over mijn scherm laten rollen. Dan zie je meteen al dat het niet kan kloppen, want je kunt daar zelf variabele prijzen invullen. Hoe kan dat nou? Zo werkt het niet als je een huis koopt. Dus dat klopt al niet.

Super-Reptiel
Nog iets anders, wat hier mogelijk ook mee samenhangt. Ik hoor steeds vaker mensen die er verstand van hebben zeggen dat de Aarde in werkelijkheid, dus buiten de voorgeschreven werkelijkheid, wordt gemanipuleerd door een buitenaards Wezen, een soort super-Reptiel. Die leuke dansleraar had het er pas ook al over. Dat Reptiel zou het brein van wereldleiders als Merkel, Bush, Obama en wie weet ook Mark Rutte hebben overgenomen. Dat van Rutte is maar een kleine moeite, denk ik dan, maar goed.

Kijk, ik kan die zaak niet beoordelen. Ik moet eerst alle publicaties erover eens bestuderen. Ik zeg je wel, op het eerste gezicht lijkt het me wat vergezocht. En je weet, ik wil altijd eerst de feiten zien. Aan de andere kant, het zou wel heel veel verklaren. Want je hoort internationaal nu opeens, heel wonderlijk, weer van alles over ruimtevaart, met die Space Force van Trump. En we weten dat sommige astronauten gek zijn geworden na hun terugkeer op Aarde – als ze tenminste ooit echt weg waren. Dus hoe komt dat? Is dat toeval?

Daar komt nog iets bij. Dat is dit. Waarom heeft de NASA in 1961 eigenlijk eerst een chimpansee de ruimte in gestuurd, en waar kwam die vandaan? En wat dééd die daar in de ruimte? Dat wéten we niet, want de aap, Ham heette hij, heeft nooit een interview gegeven. Vreemd, niet? Nu ja, dan denk ik meteen aan het volgende. In onze eerdere uitzendingen hebben we het al vaak gehad over de rol die non human animals zouden spelen bij epidemieën – volgens de zogenaamde experts – maar hoe zit dat precies? Die beestjes verzinnen dat niet zelf, toch? Haha. Kijk, we weten dat de CIA experimenteerde met dieren. Net als Pablo Escobar, de Colombiaanse drugsbaas die er een eigen dierentuin op nahield. Dat is ook niet zo gek, want in een volwassen hippopotamus kun je al snel duizend kilo smokkelen, als je het beest tenminste de grens over kunt krijgen. Laat staan de ruimte in. Maar wie bedenkt zoiets? Die Escobar was natuurlijk ook maar een kruimeldief, hoe kan die opeens de CEO worden van een wereldwijd narcotica-imperium? Dat is onmogelijk! Maar let op: hij trad aan in hetzelfde jaar dat prins Bernhard in opspraak kwam. Want je weet, het Medellín-kartel is opgericht in 1976, toen de steekpenningen van Lockheed in Amerika werden onderzocht. En Bernhard had toen al een hele geschiedenis met dieren zoals we weten. Vooral met dode. Overigens is 1976 ook het jaar dat de Duitsers – en we weten dat Bernhard een Duitser was – op tv met een eigen versie begonnen van Sjef van Oekels Discohoek.

Is dat allemaal toeval, denk je?

Ik denk het niet.

Oekraïense Jeugdjournaal
Dan hebben we het nog niet gehad over Oekraïne. Laten we eens proberen na te gaan wat daar is gebeurd, bij die zogenaamde revolutie die zoals we weten een door de CIA en Brussel gesteunde staatsgreep was. Vorige keer vertelde ik al dat er toen bandopnames uit de studio van het Oekraïense Jeugdjournaal zijn verdwenen en nooit meer zijn opgedoken. We wéten dus niet wat er in die studio is gezegd, op het moment dat MH-17 werd neergeschoten – of laten we zeggen toen MH 17 van de radar verdween. Maar waarom mógen we dat niet weten? Volgens inmiddels verdwenen Oekraïense omroepgidsen zou in dat Jeugdjournaal een documentaire te zien zou zijn geweest over Ham, je weet wel, die NASA-chimpansee waar we het net over hadden. Waarom mocht die niet worden uitgezonden? Is dat toeval?

Waarom is dat zo belangrijk? Nou ja, je moet er rekening mee houden dat Ham getraind was door de CIA, of dat staat wel vast. Volgens sommige bronnen was zijn codenaam in Washington ‘Victor Baarn’, maar dat weten we niet zeker. Hoe dan ook, het zou naïef zijn om te denken dat dit allemaal geen rol speelt. Was er bijvoorbeeld een relatie tussen die aap en Pablo Escobar, die zoals we weten óók contacten had met de CIA? Kijk, ik zeg er wel bij: dit zijn rationale argumenten, geen vastgestelde feiten. Maar goed, die truc kennen we van de Lockheed-zaak. Dat Bernhard corrupt was, mocht toen geen vastgesteld feit heten, om redenen van staatsbelang. En dan is er nog dat fameuze geheime deel van het rapport, dat Den Uyl moet hebben bewaard in een kluis, thuis in zijn villa in België. Wat zeg je? Nee, nou goed, ergens anders kan ook, dat doet er nu even niet toe, dat zijn details. Het gaat erom dat je de grote lijn ziet: we mógen bepaalde dingen gewoon niet weten.

Hoe dan ook. We moeten even terugkomen op die Space Force waar we mee begonnen, want daar hebben we nog niet genoeg over gezegd. Kijk, je kunt ervan uitgaan dat het geen toeval is dat Trump daar nu mee komt. Net nu wij in een soort corona-dictatuur leven én Den Haag beslist over het G5-netwerk. De Amerikanen zijn daar om geopolitieke redenen tegen, maar mogelijk weten ze ook meer van de straling die dat netwerk kan veroorzaken. Vergeet niet, de CIA experimenteerde al in de jaren vijftig met straling, net als met LSD. Dat was het begin van de hippie-cultuur, zoals je weet. Het is dus goed mogelijk dat die is opgezet om juist een rechtse of zelfs fascistische reactie op gang te brengen. Woodstock is dan een false flag operatie geweest, om Reagan en Bush aan de macht te brengen. Nogmaals, we weten het niet zeker, maar het is mógelijk. Denk ook aan Charles Manson en zijn volgelingen, die met een vork teksten krasten in de buik van een van hun slachtoffers. Let op, een vork! Dus dan ben je toch weer bij het officiële verhaal over 9/11, nietwaar, en die zogenaamde terroristen met hun plastic bestek. Je ziet, er is meer aan de hand dan we mogen weten. Trouwens ook meer dan we mogen zeggen, want ik wil niet weer worden gecensureerd, dus om de betrokkenheid van bepaalde partijen moeten we maar een beetje heen praten.

Bill Gates
Maar terug naar die Space Force. Het zou mij niet verbazen als die óók gekocht is door Bill Gates, net als Covid-19. Je kunt namelijk, als je de literatuur een beetje bestudeert zoals ik heb gedaan, vermoeden dat planetaire vaccinatie goed te doen is vanuit de ruimte, met een geprepareerd projectiel. Dat is veel efficiënter dan mensen on the ground één voor één inenten. Je kunt je nu afvragen: wordt dáár misschien aan gewerkt bij die Space Force?
Het zou goed kunnen. Dat zou betekenen dat die banden van het Oekraïense Jeugdjournaal natuurlijk door de VS gewist zijn, want mogelijk heeft de aap Ham daarin zijn mond voorbijgepraat. Dat wissen is geen probleem voor de NSA, dat is een peulenschil voor die jongens. Ja pas op, ongetwijfeld hebben ze ook in de gaten waar wij het nu over hebben, dus voor de zekerheid kun je straks beter een andere route nemen naar huis. Nou ja, op den duur maakt dat allemaal niet uit en vinden ze je toch wel. Maar je kunt het ze moeilijk maken. En intussen blijven hopen – en ik zie daar al tekenen van – dat het grote publiek kritischer naar het officiële verhaal gaat kijken. Zoals wij.

Nog even over die chimpansee, want nu komen we bij de kern. Chimpansees hebben zoals je weet een fijn afgesteld alarmsysteem om hun soortgenoten te waarschuwen voor reptielen. Dat zou kunnen verklaren waarom nu juist deze aap de ruimte ingeschoten moest worden. Nietwaar? Het is dus mogelijk dat de CIA, al dan niet samen met het World Wildlife Fund van Bernhard, ruimtevaart heeft gebruikt als false flag operatie om het op een akkoordje te gooien met het Reptiel. Dat mogen wij natuurlijk niet weten. Naar de inhoud van die deal kunnen we ook alleen maar gissen. Je vermoedt wel een verband met corona en Bill Gates. Overigens geeft het ook te denken dat het bestaan van die villa van Den Uyl nog steeds zo hardnekkig wordt ontkend, dus het is mogelijk dat hij er een afschrift van had in zijn kluis. Het lijkt me in elk geval geen toeval dat zijn opvolger Kok direct zijn ideologische veren ging staan afschudden.

Ja, we kunnen er eindeloos over praten, maar okee, ik geloof dat we voor deze keer wel voldoende hebben behandeld. Volgende keer zal ik wat dieper ingaan op dat Reptiel en welke rol die mogelijk speelde bij het ‘ontsnappen’ van Covid-19 uit dat Chinese laboratorium. Overigens is dat virus niets nieuws. Tijdens Woodstock werd al gewaarschuwd voor Covid-19 dat verwerkt zou zijn in LSD die gratis werd uitgedeeld door pruik dragende mannen, vermoedelijk CIA-agenten. Dat gebeurde tijdens de show van Crosby, Stills, Nash & Young. En van Young weten we dat hij nauwe banden had met Charles Manson en, althans volgens sommige bronnen, gitaar speelt met een vork.

Allemaal toeval? Geen redelijk mens zal dat toch nog geloven. Dan leef je echt in een ander universum. Kortom, blijf zelf nadenken, zeg ik tegen de kijkers. En loop een blokje om, onderweg naar huis.

Sjoerd de Jong is de gefabriceerde naam van een journalist, werkzaam in de mainstream media, die de echte feiten afdoet als ‘complotten’.

You might be interested in

Dagkoers monarchie daalt

Willem-Alexander schijnt zich niet druk te maken om zijn dalende populariteit. Net als moeder Beatrix doet hij peilingen af als

De stinkende wonden van de zachte Corona-heelmeesters

Published on


Tergend langzaam kwam het kabinet-Rutte uit de startblokken voor actie tegen het corona-virus. Kritiek op het beleid wordt als een gebrek aan solidariteit gezien. Maar het wordt tijd de ogen te openen voor de consequenties van wekenlange bestuurlijke lethargie.

Tekst Ricus van der Kwast
Illustratie Gabriel Kousbroek

1.

Eind februari, een eenwigheid geleden in coronatijden, stuitte ik op de Global Health Security (GHS) Index uit 2019. De GHS-index is een lijst met een zeker gezag. Het is een project van de Nuclear Threat Initiative, het Johns Hopkins Center for Health and Security en The Economist Intelligence Unit, met advies van 21 erkende experts uit 13 landen. De studie meet voor 195 landen de mate waarin ze gewapend zijn tegen een pandemie en brengt zo noodzakelijke verbeteringen in kaart.

2019 markeerde de eerste editie. De lijst werd aangevoerd door de Verenigde Staten, gevolgd door Groot-Brittannië. Nederland stond op een keurige derde plaats. Ik vraag me af wat zo’n hoge klassering met je doet. Ga je tevreden achterover leunen, bekommer je je niet langer om je IC-beddenbestand, laat je je inkoopprocedures aansloffen? Het lijkt erop.

Op 31 december 2019 meldt de World Health Organization (WHO) dat er in Wuhan een onbekend virus is opgedoken dat longklachten geeft. De ziekte is te voorkomen en te beheersen, melden de lokale Chinese autoriteiten aanvankelijk. Op 22 januari 2020 besluit China Wuhan en omgeving af te grendelen van de buitenwereld. Ruim 40 miljoen mensen gaan in quarantaine. Het hele land gaat op 24 januari op een verlengde vakantie, tot en met 10 februari.

Midden februari komen de epidemiologen Ira Longini, Mark Lipsitch en Gabriel Leung elk met schattingen dat binnen een jaar 40 tot 80 procent van de wereldbevolking besmet zal raken met COVID-19, zoals het virus inmiddels gedoopt is. De WHO en anderen hebben dan al aanwijzingen dat het steftecijfer 1-2 procent bedraagt, 10 tot 20 keer zo hoog als bij een normale griepuitbraak.

Combineer die getallen, stel dat 50 procent van de wereldbevolking besmet raakt, en je komt uit op 40 tot 80 miljoen doden, als er niet vroeg en streng wordt ingegrepen. Je weet nu wat er op het spel staat.

De week daarop meldt Italië ineens 14 besmettingsgevallen in één Lombardisch dorp. Uiterlijk die dag, 21 februari, weet elk land dat het in actie moet schieten. Ga d’r maar aan staan: een nieuw virus, er is geen vaccin, onzekerheid alom en je moet een beleid uitstippelen.

Toch kun je je vastklampen aan een paar zekerheden. De groei van het aantal infecties zal direct exponentieel gaan. En je vertraagt die groei door de kans te verkleinen, door contact te minimaliseren, door isolement. Het zijn wetmatigheden, gedicteerd door statistiek en natuurwetenschap. Daarnaast heb je nog het Chinese voorbeeld: een maand ontkenning en toen moest het land op slot.

De economie zal een flinke opduvel krijgen. Maar die opduvel zal nog erger zijn als je aarzelt of gefaseerd te werk gaat. Bekijk daarvoor eens deze grafiek.

Economische schade in beeld (Ricus van der Kwast)
De figuur schetst voor twee hypothetische scenario’s de economische schade in de tijd. In scenario 1 sluit je na de uitbraak al je niet-essentiële economie totdat het virus is uitgewoed. In het tweede scenario ga je stapsgewijs te werk. Je sluit een deel van je activiteiten, gaat weer open, totdat een toename van het aantal zieken je weer tot een ingreep noopt, enzovoorts.

Het eerste scenario lijkt pijnlijk: de economie voelt direct een pijnscheut die 3 keer zo heftig is als in het tweede scenario. Dat scenario lijkt veel vriendelijker, glooiender. Maar de economische effecten duren in dit voorbeeld 8 keer zo lang en ook de totale economische schade (vergelijk het oppervlak onder beide curves maar) is echt meer dan 1,5 keer zo groot, om nog maar te zwijgen van de gevolgen op het aantal slachtoffers. Met een beetje geluk heb je wel bereikt dat een deel van de schade is uitgesteld tot na de verkiezingen.

Zijn we echt zo zeker dat deze verzonnen figuur onwaarschijnlijk is? Bekijk het anders: zou China echt uit overdreven voorzichtigheid zijn economie grotendeels gestopt hebben? Ik hoor nooit een Chinees spreekwoord waarin me niet ergens in een bijzin veel geld wordt toegewenst.

2.

De belangen van volksgezondheid en economie wezen vanaf het begin dezelfde richting uit. Maar nee, het Westen deed nog even niets. En toen het op gang kwam, zaten de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en Nederland in de staart van het peloton. Hun beleid ging door een fase van ontkenning (ruwweg 2 maanden), onderschatting (2-3 weken), voordat er medio maart een U-bocht genomen werd om nog te redden wat er te redden viel.

De waardering voor hun leiders heeft hier niet onder geleden. Integendeel. Donald Trump oogstte de hoogste waardering sinds zijn aantreden. Ook Boris Johnson zag, nog voordat hij ziek uitviel, zijn rapportcijfer met 5 procentpunten stijgen. Mark Rutte zag dat meer dan 60 procent van de bevolking nu tevreden was over zijn kabinet, tegenover ruim 40 procent de maand daarvoor. Zo goed als de populariteit van Emmanuel Macron, Giuseppe Conte, Angela Merkel en alle andere regeringsleiders in die eerste maand alleen maar toenam.

Het is tekenend voor een tijd van crisis. Angstig en onzeker willen we ons scharen achter een leider die ons de weg wijst. Elk land zoekt zijn eigen Churchill. Maar het is veel te vroeg om te weten of er in deze crisis ergens een Churchill opstaat. We weten niet wie voldoende stabiel is, visie heeft en ook nog eens een dosis geluk op zijn weg vindt. Zonder de Tweede Wereldoorlog was Winston Churchill een middelmatig politicus gebleven en was zijn naam waarschijnlijk voor altijd verbonden geweest aan de Dardanellenveldtocht.

Dat populariteit piekt als het erom spant, weten we. Dat het geen garantie is voor eeuwigdurende roem verrast evenmin. John F. Kennedy en de invasie van de Varkensbaai, Jimmy Carter en de Iraanse gijzelingscrisis, George W. Bush en de Irakoorlog, stuk voor stuk historische fiasco’s, maar de populariteit van de zittende president rees aanvankelijk steeds de pan uit.

Rallying around the flag, noemen ze het in de VS. Het komt overal voor, ook Nederland ontkomt er niet aan. Maar er zit een schaduwkant aan dat fenomeen die ik niet verwacht had. Het valt je pas op als je je losrukt van de nieuwsblogs die over elkaar heen buitelen: je hoort nauwelijks kritiek meer. Althans niet op nationaal beleid. Oppositiepartijen houden zich overal gedeisd: dit is niet het moment om te scoren.

Kritiek op andere landen is er te over. Elk land vindt wel een land waar nog meer aangeklungeld wordt. België verbaast zich over Nederland, Nederland over Groot-Brittannië, Groot-Brittannië over Zweden, China verbaast zich over iedereen, iedereen over Bolsonaro, en Bolsonaro over Goerbangoeli Berdymoechammedov. Turkmenistan, die laatste.

3.

In die cruciale weken in maart lopen er in Nederland duizenden exact geschoolde mensen rond die hun ogen uitwrijven van verbazing. Ze zien dat virologen ineens het alleenrecht op rekenmodellen hebben. Ze zien dat verdachte besmettingsgevallen niet getest worden, dat Nederland als één van de weinige westerse landen het aantal genezingen niet rapporteert, dat ook het aantal doden fors wordt onderschat. Ze zien dat het RIVM dan toch wil starten om de besmettingsgraad van de bevolking in kaart te brengen, maar dat staakt omdat de website niet meer werkt.

Ze vragen zich af waarin Nederland precies verschilt van Xi Jinpings China als het RIVM begin maart met droge ogen en zonder te meten durft te beweren dat de situatie onder controle is, het virus in Brabant is opgesloten en dat het een verdere uitbraak nog hoopt te voorkomen. Dat virus is dan al in vrijwel elk Europees land opgedoken.

Maar de buitenstaanders houden wijselijk hun mond. Voor minister Hugo de Jonge van Volksgezondheid horen ze immers thuis op de tribune, samen met die miljoenen betweterige bondscoaches. Als ze niet uitkijken, zijn zij ook de hobbyvirologen waar NRC-journalist Marc Hijink het op gemunt heeft, of moeten ze zich het advies van de schrijvende huisarts Joost Zaat in de Volkskrant aantrekken: porno kijken en verder je mond houden.

Kritiek op het beleid, als is ze nog zo opbouwend, wordt als een gebrek aan solidariteit gezien, bijna een gevaar voor de volksgezondheid. Van een afstand bekeken doet het vreemd aan: een argeloze bevolking die voorlopig te vuur en te zwaard het zigzag-beleid van haar leiders verdedigt. Tegelijk wordt ze bedot als nooit tevoren door diezelfde leiders. Die lijken voornamelijk bezig om een rookgordijn op te trekken om het eigen falen aan het zicht te onttrekken.

Op 2 maart is er volgens de regering geen enkel signaal dat er al een tekort aan beschermingsmiddelen is opgetreden. Het duurt enkele dagen voordat er een tekort aan alles is: beademingsapparatuur, gelaatsmaskers, testen, bedden, verzorgend personeel. Als op 6 maart de eerste coronapatiënt in Nederland overlijdt, vermoedt minister De Jonge dat dit niet het laatste sterfgeval zal zijn. Op 13 maart betoogt de minister-president dat er geen enkele goede reden bestaat om scholen te sluiten. Twee dagen later sluiten de scholen.
Je krijgt een ongemakkelijk gevoel als je de rol ziet die de wetenschap wordt toebedeeld. Die wordt belichaamd door Jaap van Dissel, hoofd infectieziektebestrijding van het RIVM. Het heeft er veel van weg dat Van Dissel, vast een bekwaam man, bij elke bocht van het kabinetsbeleid daar argumenten bij moet verzinnen. Zolang we geen tests hebben, zijn tests niet nodig. Zolang we geen mondmaskers hebben, zijn ze niet nodig en zelfs gevaarlijk.

We luisteren even niet naar andere epidemiologen, niet naar het WHO, we kijken niet naar landen met aantoonbaar betere resultaten bij het remmen van de virusuitbraak. Die vinden dat concept van groepsimmuniteit in deze fase maar een gevaarlijke gok.

Natuurlijk weet het RIVM beter. Al in 2006 had het voorspeld dat bij de uitbraak van een nieuw virus binnen drie maanden één kwart van de bevolking ziek zou worden en 40.000 Nederlanders zouden sterven. Zou het zijn zienswijze sindsdien drastisch veranderd hebben en het daarom nu wat rustiger aan doen? De aanpak vandaag lijkt niet op een draaiboek waarop het 14 jaar gestudeerd heeft.

Ondertussen lijkt de pers zo meegezogen in een maalstroom van groter en kleiner nieuws dat ze geen kritische kik op het beleid meer geeft. Een hoofdredactioneel commentaar van NRC-Handelsblad op 21-03-20 illustreert dit. Het stuk is een nauwelijks verholen oproep om zonder te morren het kabinetsbeleid te steunen, welke kant dat ook op gaat. Het dogma dat de gezondheid van bevolking en economie haaks op elkaar staan is al voor zoete koek geslikt. Wie nu al zegt dat het kabinet verkeerd zat met zijn laissez faire aanpak, overschat zijn eigen voorspellende gave, luidt de boodschap.

Nee! Dit is niet het terrein van vage toekomstmodellen. Je zult het nooit over kunnen doen, maar je zult altijd zeker weten dat die wekenlange lethargie mensenlevens gekost heeft. Er is geen twijfel. Waarom? Omdat er wiskunde in de wereld is.

4.

Begrijp me goed: het gaat mij er niet om dat getalm en geblunder er eens goed in te wrijven. Goed, je hebt je verslapen. Je hebt de epidemie eerst voor een Chinees, toen voor een Italiaans probleem versleten. Je bent wakker geschrokken en bent de verkeerde kant uitgerend. Je hebt te laat maskers besteld. Je hebt de verkeerde maskers besteld. Met het bestellen van beademingsapparatuur wachtte je nog even tot midden maart. Het kan allemaal gebeuren. Maar wat onvergeeflijk is, is dat je niet leert van je fouten, dat je ze probeert te verdoezelen, dat je ze zelfs opfleurt met termen als ‘intelligente lockdown’ en ‘volwassen democratie’. Alsof wij, gidslanders, nog meer zelfvertrouwen nodig hebben.

Straks zullen er politici opstaan die bloed ruiken, een enkeling hoopt dat zijn naam aan een enquêtecommissie blijft kleven. De pers zal uit haar comateuze coronaroutine ontwaken en over schandalen en wanbeleid berichten.

Mij zal dat een zorg zijn. Het gaat erom dat die fouten niet meer gemaakt worden, dat er nog bijgestuurd wordt waar dat kan. Nog is het niet te laat: nog steeds kunnen er mensenlevens gered worden en kan de economische schade worden beperkt. Het gaat, kortom, om beter leiderschap.

Mark Rutte en alle westerse regeringsleiders zullen hun eigen rol moeten overdenken. Je wordt geen Winston Churchill door een buste van de man in je ovale kantoor neer te zetten, en evenmin door met je handen op je rug kordaat voor de troepen uit te benen of hele zinnen uit zijn redevoeringen in je eigen verhaal te verwerken.

Dat hele Churchill-model zit trouwens aardig in de weg. Dit is geen Blitzkrieg met een zichtbare vijand. Toen moest je mensen mobiliseren, nu moet je ze motiveren om op de bank te blijven zitten. Dat vereist een fundamenteel andere aanpak. Nu helpt het juist als je onzekerheid toont, fouten toegeeft en je mensen af en toe de stuipen op het lijf jaagt.

Bruno Bruins die in elkaar zakt, Boris Johnson die geveld wordt: zover mag het nooit komen, maar je kunt alleen maar vaststellen dat die tragische gebeurtenissen meer gedaan hebben om mensen in hun kot te houden dan de zoveelste opzwepende speech.

Beter leiderschap betekent dat je je eigen organisatie doorlicht en durft in te grijpen. Dat je je ook durft af te vragen of je zelf wel tegen je baan bent opgewassen en een stap opzij zet als het antwoord negatief is. Dat zou pas staatsmanschap zijn. Churchilliaans haast.

In crisistijd moet hokjesdenken overboord. Dus verwelkom je kennis en expertise van buitenaf. Je ziet het niet als een bedreiging. Waarom geen doorgewinterde crisismanager aan het hoofd van ziekenhuizen? Waarom niet ondernemers en inkopers met jarenlange ervaring in het importeren van technische goederen uit Azië inschakelen in plaats van te vertrouwen op je eigen vermolmde kanalen die zich laten inpakken door de eerste de beste spammailer? En je mobiliseert wetenschappers uit andere vakgebieden, je stimuleert ze om samen te werken met je eigen instituten en je zet ze niet weg als hobbyvirologen. Maar het duurt zo lang voordat hier iets op gang komt dat het er steeds meer op lijkt dat er wel erg veel te verbergen valt.

Het betekent ook dat dat je meer dan ooit op Europese samenwerking inzet. Juist nu moet je beleid op elkaar afstemmen, informatie uitwisselen. Dat is niet wat je in die eerste crisismaanden ziet. Iedereen verschanst zich in nationale bastions, en Nederland meer dan wie dan ook. Dat is levensgevaarlijk en iets waar alleen verblinde eurosceptici blij van kunnen worden. Je ziet grensoverschrijdende hamsteraars, Buitenlandse Zaken dat twee weken te laat komt met negatieve reisadviezen. Er zijn patiënten vanuit Bergamo naar Palermo vervoerd. Als je diezelfde afstand naar het noorden aflegt, zit je in Denemarken: er zijn meer dan tien landen die dichterbij liggen. Als de scherven van deze crisis zijn opgeveegd, zal bovendien blijken dat elk land zoveel aan kracht en aanzien heeft ingeboet dat het de ander broodnodig heeft.

Het vermogen jezelf en je organisatie tegen het licht te houden, hulp van buitenaf te accepteren, samenwerking over de grenzen na te streven: het zijn essentiële punten op de checklist voor goed leiderschap. Ze zijn nog steeds niet afgevinkt.

Maar er gaat nog een voorwaarde aan vooraf waaraan niet voldaan is. Het is duidelijk dat je het aantal besmettingsgevallen in kaart moet brengen om de omvang van de crisis en het effect van je maatregelen te kennen. Veel te lang bagatelliseren regering en RIVM het belang van testen.

Er duikt zelfs serieus commentaar op dat het aantal doden een betere indicatie is om op te varen. De doden betreuren we en hun aantallen vormen straks een triest gegeven in de geschiedenisboeken. Maar nee, je neemt geen beslissingen op basis van een getal aan het einde van de rit, weken later. Iedereen die een blauwe maandag naar fysische of chemische processen gekeken heeft, weet dat je aan het begin van de curve moet kijken, dat je hier de toenamesnelheid van het aantal besmettingen moet kennen. Dáárop stuur je, alleen zo speel je kort op de bal.

Er zijn lichtpuntjes. Op 7 april waarschuwt Mark Rutte voor het te vroeg versoepelen van de corona-maatregelen. Hij lijkt om en spreekt eindelijk over de schijntegenstelling tussen volksgezondheid en economie. Diezelfde dag uit Jaap van Dissel zich in eendere bewoordingen. Hij pleit bovendien voor een uitbreiding van het aantal testen.

En zo komen we alsnog in de buurt van wat we bijna twee maanden eerder hadden kunnen doen met veel minder verstrekkende gevolgen: een totale lockdown, isoleren van besmette gevallen, testen en verzamelen van gegevens, totdat er nergens meer een vuurhaard opflakkert.

Al gauw doven die positieve signalen uit. De bevolking wordt ongeduldig, voorzichtig steekt kritiek de kop op. De regeerders zien dat hun populariteit tanende is. Er is sprake van een exit-strategie, niet zo maar één, maar een verstandige, en ik hou mijn hart vast. Ineens worden er wel experts bijgesleept, die bijvoorbeeld in recordtijd corona-apps moeten ontwikkelen, dichttimmeren, selecteren. Je voelt dat zij de zondebokken van straks zijn.

Bang ben ik dat onze beleidsmakers zich nu laten leiden door de publieke opinie, als coole ouders die hun zeurende kinderen willen plezieren, maar al weten dat ze straks samen op de blaren zullen zitten.

Bang ben ik dat de maatregelen niet alleen twee maanden te laat genomen zijn, maar dat men ook twee maanden te vroeg de teugels weer laat vieren, terwijl de WHO, epidemiologen en andere modelleerders juist voor versoepeling waarschuwen omdat er op dit moment geen enkele aanwijzing is dat al meer dan zeg 10% van de bevolking immuun is .
Maar ik zet mijn angsten opzij. Het zal nu goed gaan, geblunderd is er al genoeg.

Nog even huiver ik als ik lees dat Nederland een exit-strategie voorbereidt, niet zomaar één, maar een verstandige exit-strategie. Maar ik wuif mijn twijfels weg. Het zal nu goed gaan, geblunderd is er al genoeg. We gaan het zien de komende maanden. Misschien zien we het ook terug in de nieuwe GHS-index.

Waardeer dit artikel!!

Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Met een grotere bijdrage steun je ons nog veel meer. Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.

Mijn gekozen donatie € -

Publicist en chemisch technoloog Ricus van der Kwast is een vaste medewerker van De Republikein, tijdschrift voor politiek, cultuur, recht en burgerschap

Illustratie Gabriel Kousbroek
1 mei a.s. presenteert De Republikein een speciale editie gewijd aan de politieke gevolgen van de Corona-catastrofe, aangevuld met artikelen waarin wordt stilgestaan bij 75 jaar bevrijding. Met bijdragen van o.m. Roel van Duijn, Gerard Aalders, Manuel Kneepkens, Els de Groen, Raymond van den Boogaard, Paul Damen, Maurits van den Toorn, Gijs Korevaar, August Hans den Boef, Mark Blaisse, Ricus van der Kwast, Hans Maessen, Bart Gruson, Ries Roowaan en René Zwaap. Mis geen editie van dit unieke kwartaaltijdschrift en neem een abonnement.

You might be interested in

1 2