Youp van 't Hek

Professor Karel weet raad (24): Op de bres voor de kleinkunst

Professor Karel dicht de kloof tussen burger en wetenschap. In deze aflevering wordt de koene wetenschapper geraadpleegd door een bekende cabaretier en blijkt  de professor zelf ook wel te porren voor een Oudejaarsconference.  

Tekst en illustratie: Sjoerd de Jong

 

Hoi Karel,

Ja, ik hou het lekker informeel. Kan best, vind je niet? Ik bedoel, ik ben al jaren een BN’er en jij begint er op je ouwe dag ook een beetje te komen. Toch?

Kijk, ik heb een probleempje. Of zeg maar gerust een kwestie. En nou zat ik thuis te eten met een paar vrienden en die zeiden allemaal: vraag het gewoon eens aan die corona-Professor, die vent heeft goeie raad en je weet nooit hoe een koe een Karel vangt. Of was het andersom? Nou ja, maakt niet uit.

Het zit het zo: ik ben dus een bekende cabaretier en ben nu druk bezig met mijn Oudejaarsconference. Maar ja, door die klotecorona zit ik straks met maximaal dertig man in de zaal. Lekker lachen en brullen wordt dat! Kan niet, natuurlijk. Zo hangt er een grafsfeertje – en je hoort alles! Bij elke kuch of elke keer dat er eentje aan een Fishermans Friend zuigt, raak ik mijn tekst kwijt.

Maar ja, het punt is: de burgemeester wil van geen uitzondering weten. Geldt voor de kerk op zondag, dus ook voor het cabaret, zegt ze. Tja. Leuk vrouwtje, maar geen lachebekje, he?

Kom op, Karel, zeg jij het eens: hoe moet dit?

Y.

 

Interessant. Ik heb ook inderdaad een idee, ja. Het is alleen wel belangrijk dat we het gesprek over uw probleem zakelijk houden. Laten we om te beginnen even vaststellen dat ik niet pas op mijn ouwe dag ‘er begin te komen’ of zoiets. Mag ik erop wijzen dat mijn vroegste werk als internationaal correspondent al dateert uit mijn schooltijd: een journalistiek onderzoek dat ik in de pauzes deed naar de chicanes van de deep state in Burkina Fasso. Men moet klein beginnen, maar ik heb daar veel van geleerd. Van dit werkstuk is een, naar ik begrijp vele malen geraadpleegd, exemplaar gedeponeerd in de Nationale Bibliotheek in Ouagadougou. Ik wil maar zeggen, dat is niet gering. U gaat me niet vertellen dat sommige van uw vroegste grappen bewaard zijn gebleven in gedrukte vorm of nog verkrijgbaar zijn op video, laten we eerlijk zijn!

Niettemin, ik besef uiteraard het belang van humor. Niet voor niets bevat elke editie van mijn tijdschrift Totaal Gestoord enkele handgemaakte, treffende spotprenten van (leden van) de financieel-farmaceutische elite, getekend in de klassieke school van de Klare Lijn, waartoe natuurlijk ook mijn denken behoort. Zo komen vorm en inhoud heel fortuinlijk samen. Om dezelfde reden, mijn affiniteit met het komische, heb ik ook altijd het ontbreken betreurd van een apart deel van Norbert Elias’ Über den Prozess der Zivilisation geheel gewijd aan humor in de Europese beschaving sinds de Riddertijd. Huizinga’s Homo Ludens is daarvoor helaas geen substituut, omdat de auteur in mijn ogen door zijn neiging tot romantisch fabuleren over de hoofse omgangsvormen de feiten veronachtzaamt over de perfide rol die de elite toen al speelde. Bovendien is het werk van deze historicus onderdeel geworden van het officiële verhaal over ons verleden, en dat kán eenvoudigweg niet kloppen.

Kortom, het is dat de tijd mij ontbreekt maar anders zou ik zelf een grondige verhandeling schrijven over de bloeiperiode van onze nationale humor, met grootheden als Kan, Sonneveld en natuurlijk Hermans (Toon). Alles als opmaat naar het absolute summum van Hollandse humor, de briljante sketches van het kostelijke kwintet Farce Majeure. Met name de supermoppen van de onvergetelijke Ted de Braak hebben mij menig schuddebuikend uurtje bezorgd! Helaas heeft die Gouden Eeuw van de gulle lach kort geduurd, want met de komst van die overspanen jongeman met dikke brillenglazen, muzikaal begeleid door een langharige volleyballer, begon natuurlijk al het verval.

Ik wil maar zeggen, er is geen enkele reden geringschattend te doen over mijn loopbaan, noch over mijn humoristische antecedenten.

Nu we dat hebben vastgesteld, kan ik u met een gerust hart mijn oplossing voor de zaak aanreiken. Gezien uw onoverkomelijke bedenkingen, van uw dedain voor het geringe aantal aanwezigen in de zaal tot en met uw mysofonie over geknabbel op wat ik aanneem dat een soort pepermunt moet zijn, zit er maar één ding op. Ik zal uw conference moeten overnemen. Ik doe dat met enige tegenzin, want ik heb het zoals gezegd zeer druk met mijn tijdschrift Totaal Gestoord (waarin ik nu overigens overweeg een humoristische rubriek op te nemen, over de avonturen van de leden van het OMT) en ook met de nieuwe Professor Karel Productielijn (waarvan alle artikelen via mijn blad te bestellen zijn). Maar het kan op Oudejaarsavond vanzelfsprekend niet zo zijn dat het volk alleen weer wordt voorgelogen door de premier, of wie weet de koning. Ik zal dus de betreffende avond vrijmaken voor een geestige en tegelijk leerzame voordracht. Bovendien, zo zal er die avond toch nog vuurwerk te zien zijn, hahaha! U ziet: grappen maken is niet zo moeilijk.

Over de tekst hoeft u zich geen zorgen te maken. Ik kan bogen op honderden uren monologen bij mij thuis en in het openbaar, en kan daarnaast putten uit talloze gepubliceerde en ongepubliceerde interviews, waarin ik doorgaans aan een enkele vraag reeds genoeg had voor een verhandeling van anderhalf tot twee uur. Het management van de zaal dient er enkel voor te zorgen dat op het podium een ontkurkte fles Egon Müller Scharzhofberger Riesling aanwezig is, alsmede een exemplaar (paperback volstaat) van het 9/11 Commission Report; Final Report Of The National Commission On Terrorist Attacks Upon The United States. Voor het theatrale effect zou ook een papierversnipperaar kunnen worden geplaatst, die ik tot besluit van de avond kan inschakelen nadat ik de leugens in dit rapport pagina voor pagina zal hebben ontmaskerd.

U begrijpt, dit biedt meer dan genoeg stof voor een leerzame en amusante avond. Een kennis van mij heeft hier al enige ervaring mee opgedaan – naar ik begrijp voor redelijk volle zalen – maar zijn behandeling van de materie, als niet-journalist, is in hoge mate amateuristisch. Men moet de zaak tot in de puntjes beheersen en niet zijn toevlucht hoeven nemen tot tamelijk infantiele kunstgrepen als maquettes en filmpjes. De feiten moeten spreken!

Mocht er tijd over zijn, wat ik niet verwacht, dan kan ik enkele vragen uit het publiek beantwoorden over het Warren Report inzake de Kennedy-moord, de werkelijke achtergrond van het Lockheed-schandaal en de val van Aantjes, de anti-Russische propaganda over het neerstorten van MH17, de ontelbare leugens van het OMT over de zogenaamde pandemie – en natuurlijk over de rol van Bill Gates in al deze kwesties.

Nu ik erover nadenk, die bieden veeleer stof voor vervolgprogramma’s. Hoe ziet uw toerschema voor 2021 er eigenlijk uit?

Youp Republikein van het Jaar

Youp

Het werd dan toch Youp van ’t Hek.  Tijdens de ledenvergadering van het Republikeins Genootschap op 25 november werd hij met één stem verschil boven Gerard Aalders verkozen tot Republikein van het jaar.  Van ’t Hek weet telkens weer de hypocrisie van het koningshuis haarscherp aan de orde te stellen en daarmee het debat over onze staatsinrichting levend te houden.  Aalders heeft met name de mythe rond Prins Bernhard ontkracht en werd met slechts één stem verslagen door van ‘t Hek.

In 2013 werd activiste Joanna van der Hoek de eerste Republikein van het jaar.  In de daarop volgende jaren werden achtereenvolgens Arjen Lubach en Maarten van Rossem verkozen.  En nu dan Youp van ’t Hek.  Drie keer personen uit de culturele hoek, die blijkbaar ongeremd en zonder vrees voor repercussies kritiek op het Koningshuis kan ventileren.  De rest van Nederland houdt zich stil.

Ik heb persoonlijk op Khadija Arib gestemd.  Als voorzitter van de Tweede Kamer heeft zij er voor gezorgd dat op een elegante manier de monarchisten er niet in slaagden de Koning opnieuw een rol in de formatie te laten spelen.  Een cruciale actie in de ontwikkeling van ons staatsrecht.  De opponenten van Arib, kregen in de talk show had Eva Jinek nadrukkelijk een podium aangeboden om de geesten weer rijp te maken voor Koninklijk ingrijpen in de formatie.  Haar gast Jort Kelder vond dat Willem-Alexander aangewezen was om een oplossing te bedenken nadat de formatie met Groen Links was stukgelopen.  Zowel Jinek als Kelder werden dan ook door de republikeinen beloond met een nominatie als Schoothondje van het jaar, degene die het meest dweept met de monarchie.

Het is tekenend dat naast Arib er geen serieuze personen uit politiek of bestuur gekandideerd werden als Republikein van het jaar.  De oorverdovende stilte uit die geledingen van de maatschappij ten aanzien van het republikeinse debat is een omerta.  Praat er niet over als je niet uitgestoten wil worden.  Ook de media doen hier aan mee.  Niet voor niets werd uiteindelijk de NOS verkozen als Schoothondje van het jaar.  De kritiekloze manier waarop ons journaal bericht over onze Koning doet denken aan Noord-Korea.  De NOS loopt volledig aan de leiband van de Rijksvoorlichtingsdienst.   Hier tegenover kreeg RTL-Nieuws een eervolle nominatie als Republikein van het jaar.  De redactie van dit journaal doet zelfstandig onderzoek naar misstanden in de monarchie en trekt menige beerput open.

Nummer twee bij de verkiezing als Schoothondje van het Jaar werd CDA-leider Buma die zich bij menig Nederlander belachelijk maakte met zijn gedram over het Wilhelmus.  Willem van Oranje worden in ons volkslied deugden toegedicht die hij niet bezat.  Zijn verheerlijking is historisch ongepast en biedt nauwelijks inspiratie in onze tijd.  Het is ook geen tekst die erg toegankelijk is om op scholen te bestuderen, gezwegen om het te zingen.  Het lijkt me beter een prijsvraag uit te  schrijven voor een nieuw volkslied met thema’s als vrijheid, gelijkheid en broederschap.  Als republikeinen stellen we ons graag beschikbaar ook uit die inschrijvingen dan een verstandige keuze te maken.

Hans Maessen is voorzitter van het Republikeins Genootschap